سال 13، شماره 50 - ( 3-1393 )                   سال 13 شماره 50 صفحات 171-163 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Tahmasebi S, Majd A, Mehrafarin A, Jonoubi P. Qualitative and Quantitative Assessment of the Essential Oils of Origanum vulgare and Origanum majorana in Iran. J. Med. Plants 2014; 13 (50) :163-171
URL: http://jmp.ir/article-1-43-fa.html
طهماسبی سمیه، مجد احمد، مهرآفرین علی، جنوبی پریسا. ارزیابی کمی و کیفی اسانس دو گونه مرزنجوش وحشی (Origanum vulgare L.) و مرزنجوش اروپایی (Origanum majorana L.) در ایران. فصلنامه گياهان دارویی. 1393; 13 (50) :163-171

URL: http://jmp.ir/article-1-43-fa.html


1- دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- گروه زیست‌شناسی گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی ، ‌A.Mehrafarin@gmail.com
چکیده:   (8565 مشاهده)

 مقدمه: مرزنجوش گیاهی متعلق به خانواده نعناعیان و از گیاهان دارویی و اسانس‎دار مهمی می‎باشد که در اکثر نقاط دنیا استفاده می‎شود.

 هدف: هدف از انجام این تحقیق شناسایی و مقایسه ترکیبات و مقدار اسانس گونه ‎ های مرزنجوش وحشی و اروپایی به ‎ منظور مشخص نمودن مهم ‎ ترین ترکیبات دارویی آنها است.

روش بررسی: دو گونه مهم از سرده مرزنجوش شامل Origanum vulgare L. و Origanum majorana L. در ابتدای تیرماه سال 1392 از مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی با چهار تکرار جمع ‎ آوری شد. اسانس ‎ گیری از اندام هوایی خشک‎ شده دو گونه مذکور به روش تقطیر با آب صورت گرفت و اجزای اسانس با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی ( GC ) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف‎نگار جرمی ( GC/MS ) شناسایی شدند.

نتایج: آنالیز اسانس گیاهان نشان داد که میزان اسانس در گونه‎ی O. vulgare برابر 13/0 درصد در ماده خشک بود و ترکیبات ترانس‎کاریوفیلن (46/21 درصد)، جرماکرن - D (99/18 درصد) و ( E, E-α ) فارنسن (12/9 درصد) به ترتیب بیشترین اجزای اسانس بودند. همچنین در گونه‎ی O. majorana میزان اسانس برابر 09/1 درصد در ماده خشک بود و ترکیبات ترپینولن-4- اُل (11/23 درصد)، γ -ترپینن (94/13 درصد) و α - ترپینن (11/8 درصد) به ترتیب بیشترین اجزای اسانس را تشکیل می‎دادند.

نتیجه‎گیری: به طور کلی هر دو گونه در مقدار، گروه ترکیبات و مهم‌ترین ترکیب اسانس نسبت به هم متفاوت بودند. در گونه‎ی O. vulgare با مقدار اسانس کمتر، ترکیبات س زکویی‎ترپن ‎های هیدروکربنی با 18/69 درصد بیشترین اجزای اسانس را تشکیل می‎دادند، در ‌حالی‌که در گونه O. majorana با میزان اسانس بیشتر، ترکیبات مونوترپن ‎ های هیدروکربنی با 53/42 درصد بخش عمده اجزای اسانس را به خود اختصاص دادند.
متن کامل [PDF 314 kb]   (3639 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس
دریافت: 1392/10/15 | پذیرش: 1392/11/21 | انتشار: 1393/7/5

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه علمی پژوهشی گیاهان دارویی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Medicinal Plants

Designed & Developed by : Yektaweb