Noori moogahi S, Khanehzad M, Sadr M, Roholahi S, Kameli S. Comparative Effects of
Alcea sulphurea and Bromhexine HCL on Mucociliary System of Chicken Trachea. J. Med. Plants 2013; 12 (48) :54-61
URL:
http://jmp.ir/article-1-60-fa.html
نوری موگهی سیدمحمد حسین، خانهزاد مریم، صدر ماکان، روحالهی شقایق، کاملی سیده مریم. مقایسه اثرات موکولیتیک گل ختمی (
Alcea sulphurea) و برم هگزین بر تغییرات سیستم موکوسیلیاری نای مرغ. فصلنامه گياهان دارویی. 1392; 12 (48) :54-61
URL: http://jmp.ir/article-1-60-fa.html
1- گروه بافتشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، noorimoo@gmail.com
2- گروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
4- گروه بافتشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (16892 مشاهده)
مقدمه: گیاه ختمی (Alcea sulphurea) از جمله گیاهانی است که با اثرات دارویی متنوع به ویژه اثر بر سیستم موکوسیلیاری از دیرباز به عنوان داروی رقیقکننده و خلطآور شناخته شده است. هدف: مطالعه حاضر به بررسی مقایسه اثرات موکولیتیک گیاه ختمی با داروی رایج برم هگزین، با توجه به تغییرات استریولوژیک سیستم موکوسیلیاری نای مرغ میپردازد. روش بررسی: 30 مرغ نژاد لگهورن (Leghorn) به طور تصادفی در پنج گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه اول شاهد و گروههای دیگر به مدت 12 روز به ترتیب برم هگزین خوراکی، سرم نمکی نبولایز، ختمی خوراکی و ختمی نبولایز (به صورت بخور از طریق ماسک) دریافت کردند. در روز 12 مرغها کشته و نای آنها جدا شد و پس از تهیه نمونه بافتی و رنگآمیزی به روش رنگآمیزی اختصاصی (PAS)، تعداد و اندازه غدد موکوسی و مژکها با استفاده از نرمافزار Image tools III شمارش و اندازهگیری شد. نتایج: تعداد و اندازه غدد موکوسی و اندازه مژکها در گروه ختمی نبولایز به طور معنیداری بیشتر از گروههای شاهد، برم هگزین و سرم نمکی نبولایر بود. در گروه ختمی خوراکی نیز این تعداد بیشتر از سه گروه دیگر بوده، ولی این تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود. نتیجهگیری: با توجه به اثرات موکولیتیک بیشتر عصاره گل ختمی نبولایز نسبت به برم هگزین و از طرفی عوارض جانبی داروهای موکولیتیک، استفاده از آن در بیماریهای عفونی تنفسی جهت خلطآوری پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
گياهان دارویی دریافت: 1391/9/27 | پذیرش: 1392/5/22 | انتشار: 1392/9/30