Khanahmadi M M, Naghdi Badi H, Akhondzadeh S, Khalighi – Sigaroodi F, Mehrafarin A, Shahriari S et al . A Review on Medicinal Plant of
Glycyrrhiza glabra L.. J. Med. Plants 2013; 12 (46) :1-12
URL:
http://jmp.ir/article-1-84-fa.html
خاناحمدی معصومه، نقدیبادی حسنعلی، آخوندزاده بستی شاهین، خلیقی سیگارودی فرحناز، مهرآفرین علی، شهریاری سهیلا و همکاران.. مروری بر گیاه دارویی شیرینبیان (
Glycyrrhiza glabra L.). فصلنامه گياهان دارویی. 1392; 12 (46) :1-12
URL: http://jmp.ir/article-1-84-fa.html
1- گروه فارماکوگنوزی و داروسازی مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
2- دانشیار پژوهش، گروه پژوهشی کشت و توسعه مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
3- گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات روانپزشکی، بیمارستان روزبه، دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
5- گروه شیمی، جهاددانشگاهی واحد کرمانشاه
چکیده: (15965 مشاهده)
شیرینبیان با نام علمی .Glycyrrhiza glabra L یکی از مهمترین گیاهان دارویی بومی ایران است که به میزان قابل توجهی از آن سالیانه صادر میشود. ماده اصلی این گونه، ترکیب ساپونین تری ترپنوئیدی به نام اسید گلیسیریزیک یا گلیسیریزین با شیرینی 30 تا 50 برابر ساکارز است که در صنایع دارویی، غذایی و دخانیات کاربرد دارد. این گیاه کاربردهای درمانی مختلفی داشته و از ریشه شیرینبیان، در طب سنتی به طور عمده برای درمان زخم معده استفاده میشود. همچنین در مطالعات بالینی و تجربی مواردی نظیر اثرات درمانی در بیماری هپاتیت C، بیماری های پوستی و ریوی، نارسایی کبدی و قلب و خواص ضد التهاب، ضد ویروس، ضد میکروب، آنتی اکسیدان و ضد سرطان و همچنین تقویت سیستم ایمنی برای این گیاه اثبات شده است. بنابراین برنامهریزی اصولی جهت توسعه فعالیتها و حفاظت، احیا و بهرهبرداری از این گیاه در عرصههای طبیعی نیازمند بررسی دقیق وضعیت موجود، شناخت پتانسیلهای موجود در عرصههای زراعی و منابع طبیعی به عنوان خاستگاه اصلی گونههای بومی کشور و شناخت صحیح از محدودیتها و چالشها همگام با توسعه علمی فرآوری و مصرف آن میباشد. این مطالعه نیز در راستای شناخت پتانسیلهای دارویی، فیتوشیمیایی، اقتصادی و ... گیاه شیرینبیان صورت گرفته است.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
گياهان دارویی دریافت: 1391/12/27 | پذیرش: 1392/1/23 | انتشار: 1392/4/31