Sadat Ebrahimi S, Hadjiakhoondi A, Rezazadeh S, Fereidunian N, Vatandoost H, Abaee M. The components of
Tagetes minuta L. and its biological activities against malaria vector,
Anopheles stephensi in Iran. J. Med. Plants 2005; 4 (16) :43-47
URL:
http://jmp.ir/article-1-688-fa.html
ساداتابراهیمی سیداسماعیل، حاجیآخوندی عباس، رضازاده شمسعلی، فریدونیان نوید، وطندوست حسن، عبایی محمدرضا. بررسی ترکیبات شیمیایی عصاره هگزانی گیاه جعفری معطر (
Tagetes minuta L.) و اثر ضدلارو پشه آنوفل استفنسی
Anopheles stephensi)). فصلنامه گياهان دارویی. 1384; 4 (16) :43-47
URL: http://jmp.ir/article-1-688-fa.html
1- دانشیار، گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- دانشیار، گروه فارماکوگنوزی و مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، abbhadji@sina.tums.ac.ir
3- دستیار شیمیدارویی، گروه فارماکوگنوزی و داروسازی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
4- داروساز، گروه فارماکوگنوزی و مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- عضو هیأت علمی، دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (7114 مشاهده)
مقدمه: گیاه جعفری معطر (Tagetes minuta L.) یکی از اعضای خانواده Asteraceae میباشد که بومی آمریکای جنوبی بوده و از آنجا به سایر نقاط جهان گسترش یافته است و هماکنون در هر پنج قاره جهان یافت میشود. این گیاه دارای استفادههای فراوانی در فرهنگ مردم بومی آمریکای جنوبی و آفریقای شرقی دارد که از جمله این استفادهها دورکنندگی حشرات، طعمدهنده و چاشنی میباشد. مطالعات زیادی بر روی این گیاه گزارش شده است ولی مطالعه روی اثرات ضدلارو و پشه ناقل مالاریا گزارش نگردیده است. روش بررسی: در این مطالعه عصاره هگزانی گیاه با استفاده از روش خیساندن تهیه و سپس ترکیبات تشکیل دهنده عصاره حاصل توسط دستگاه GC/MS شناسایی و تعیین گردید. همچنین اثر ضد لارو پشه آنوفل استفنسی عصاره هگزانی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: بازده کار عصاره گیری با روش خیساندن با حلال هگزان 6/2 درصد وزنی – وزنی بود. شانزده ترکیب که شامل 4/93 درصد کل عصاره بود شناسایی گردید. سیس- بتا- اوسیمن با 39/43 درصد کل عصاره، عمدهترین ترکیب بود. LC50 و LC90 عصاره بر علیه لارو پشه آنوفل استفنسی به ترتیب 1517/3 میلیگرم بر لیتر و 9167/11 میلیگرم بر لیتر تعیین گردید. نتیجهگیری: بازده میزان روغن فرار حاصل از روش استخراج با هگزان بالاتر از روش تقطیر با آب جوش و غلظت ترکیب عمده آن (سیس – بتا- اوسیمن) نیز بیشتر است. LC50 و LC90 عصاره هگزانی از مشابه مربوط به روغن فرار حاصل از تقطیر با آب داغ بیشتر است و با غلظت بیشتری دارای اثر مشابه میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس دریافت: 1383/8/23 | پذیرش: 1384/9/19 | انتشار: 1384/11/1