Mendeley  

Zotero  

Ramezani M, Azarabadi M, Fallah huseini H, Abdi H, Baher G, Huseini M. The Effects of Silybum marianum (L.) Gaertn. Seed Extract on Glycemic Control in Type II Diabetic Patient’s Candidate for Insulin Therapy Visiting Endocrinology Clinic in Baqiyatallah Hospital in the Years of 2006. J. Med. Plants 2008; 7 (26) :79-84
URL: http://jmp.ir/article-1-484-fa.html

مقدمه: دیابت از جمله بیماری‌های مزمنی است که به دلیل کمبود یا کاهش عملکرد انسولین موجب افزایش میزان قند خون و اختلالات متابولیسمی بدن می‌شود. هنگامی که دیابت نوع دوم به داروهای کاهنده قند خون خوراکی جواب ندهد و بیماران وارد مرحله کمبود نسبی انسولین ‌شوند ترزیق انسولین برای این بیماران ضرورت می‌یابد. ولی اکثر بیماران به این روش درمانی تمایل ندارند، لذا تلاش برای درمان این بیماران نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. هدف: در این مطالعه، هدف بررسی اثر عصاره بذر گیاه خارمریم (سیلی‌مارین) در کاهش قند خون بیماران دیابتی نوع دوم کاندید انسولین درمانی بود. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تعداد 60 بیمار دیابتی نوع دوم کاندید انسولین درمانی از بین بیماران دیابتی نوع دوم مراجعه‌کننده به کلینیک غدد بیمارستان بقیه‌الله (عج) انتخاب شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. در گروه اول علاوه بر درمان مرسوم، روزانه 3 عدد قرص 200 میلی‌گرمی سیلی‌مارین و در گروه دوم علاوه بر درمان مرسوم، 3 عدد قرص دارونما تجویز شد. بیماران در این کارآزمایی بالینی دو ماهه از نظر فاکتورهای بیوشیمیایی نظیر قند خون ناشتا، قند خون دو ساعت پس از غذا، هموگلوبین گلیکوزیله ((HbA1C لیپیدهای سرم (تری گلیسرید، کلسترول تام، LDL، HDL)، آنزیم‌های کبدی (SGOT، (SGPT و کراتینین، قبل و بعد از دو ماه درمان بررسی شدند. نتایج: در گروه بیماران دریافت‌کننده داروی گیاهی سیلی‌مارین ‌میانگین میزان هموگلوبین گلیکوزیله خون به طور معنی‌داری از 81/9 به 25/8 درصد کاهش یافت، ولی در گروه دارونما میانگین میزان هموگلوبین گلیکوزیله خون به طور غیرمعنی‌داری از 83/9 به 21/10 درصد افزایش یافت. مقایسه میزان هموگلوبین گلیکوزیله خون قبل از درمان در دو گروه (گروه داروی گیاهی سیلی‌مارین و گروه دارونما) تفاوت معنی‌دار نداشت ولی در پایان مطالعه در گروه داروی گیاهی سیلی‌مارین در مقایسه با دارونما بطور معنی دار کاهش یافت. در گروه بیماران دریافت‌کننده داروی گیاهی سیلی‌مارین میانگین میزان قند خون ناشتا از 196 به 160 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و قند خون دو ساعت بعد از غذا از 268 به 218 میلی‌گرم در دسی‌لیتر خون به طور معنی‌داری کاهش یافت، ولی این تغییر در گروه دارونما مشاهده نشد. مقایسه میزان قند خون ناشتا و دو ساعت بعد از غذا قبل از درمان در دو گروه (گروه داروی گیاهی سیلی‌مارین و گروه دارونما) تفاوت معنی‌دار نداشت، ولی در پایان مطالعه در گروه داروی گیاهی سیلی‌مارین در مقایسه با دارونما به طور معنی‌داری کاهش یافت. هم‌چنین در گروه داروی گیاهی سیلی‌مارین میانگین میزان کلسترول تام از 211 به 193 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و LDL cholesterol، از 129 به 107 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به طور معنی‌داری کاهش یافت، ولی در گروه دارونما تغییر معنی‌داری مشاهده نشد. میانگین میزان دیگر فاکتورهای خونی اندازه‌گیری شده در این بررسی از قبیل تری گلیسرید، کلسترول HDL، آنزیم‌های کبدیSGOT) ،SGPT) و کراتینین قبل و بعد از دو ماه درمان در هر دو گروه تغییر معنی‌داری نیافت. نتیجه‌گیری: تجویز داروی گیاهی سیلی‌مارین به بیماران دیابتی نوع دوم کاندید انسولین درمانی، میزان هموگلوبین گلیکوزیله خون، قندخون ناشتا و دو ساعت بعد از غذا و هم‌چنین میزان کلسترول تام و LDL را در این بیماران کاهش داد.