Hajimehdipoor H, Zahedi H, Kalantari Khandani N, Abedi Z, Pirali - Hamedani M, Adib N. Investigation of α and β - Thujone Content in Common Wormwood from Iran. J. Med. Plants 2008; 7 (26) :40-44
URL:
http://jmp.ir/article-1-469-fa.html
حاجیمهدیپور هما، زاهدی حمیرا، کلانتریخاندانی نیلوفر، عابدی زهرا، پیرعلیهمدانی مرتضی، ادیب نوشین. بررسی میزان مواد سمی آلفا و بتا توجون گیاه افسنطین موجود در بازار دارویی ایران. فصلنامه گياهان دارویی. 1387; 7 (26) :40-44
URL: http://jmp.ir/article-1-469-fa.html
1- استادیار، گروه فارماکوگنوزی و عضو هیات علمی اداره کل آزمایشگاههای کنترل غذا و دارو و مرکز تحقیقات آزمایشگاهی غذا و دارو
2- دکتر داروساز، بخش داروهای گیاهی، اداره کل آزمایشگاههای کنترل غذا و دارو و مرکز تحقیقات آزمایشگاهی غذا و دارو
3- کارشناس، بخش داروهای گیاهی، اداره کل آزمایشگاههای کنترل غذا و دارو و مرکز تحقیقات آزمایشگاهی غذا و دارو
4- دانشیار، گروه شیمی دارویی و عضو هیات علمی دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران و مرکز تحقیقات آزمایشگاهی غذا و دارو ، Piraliha@sina.tums.ac.ir
5- استادیار، گروه فارماسیوتیکس و عضو هیات علمی اداره کل آزمایشگاههای کنترل غذا و دارو و مرکز تحقیقات آزمایشگاهی غذا و دارو
چکیده: (7943 مشاهده)
مقدمه: افسنطین گیاهی است که در طب سنتی کاربرد فراوان دارد ولی به واسطه دارا بودن مواد آلفا و بتا توجون ، سمی محسوب میشود، بنابراین در مصرف آن باید احتیاط کرد. هدف: هدف این تحقیق، بررسی میزان آلفا و بتا توجون افسنطین موجود در بازار دارویی ایران است. روش بررسی: نمونهها از عطاریهای تهران تهیه شده و با روش تقطیر با آب اسانسگیری میشود. سپس اسانسها به دستگاه گاز کروماتوگراف تزریق شده و با استفاده از منحنی کالیبراسیون توجون میزان این ماده در هر یک از اسانسها مشخص شده و در نهایت درصد آن در گلهای گیاه تعیین میشود. نتایج: نتایج نشان دادند که گلهای افسنطین موجود در بازار دارویی ایران فاقد ماده سمی آلفا توجون بوده و میزان بتا توجون آن نیز به مراتب کمتر از میزان آن در گیاههای رویش یافته در نقاط دیگر دنیا است. نتیجهگیری: با توجه به کم بودن میزان مواد سمی در افسنطین بازار دارویی ایران میتوان برای مصرف این گیاه در بیماریهای گوناگون از جمله اختلالات گوارشی برنامهریزی کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس دریافت: 1386/5/25 | پذیرش: 1386/11/25 | انتشار: 1387/3/29