Gharekhani M, Ghorbani M, Gharekhani A, Sadeghi mahoonak A, Jabrayili S, Ghasemi Y. Effect of Phenolic Extracts of Peel and Pulp of Tampson Orange with Different Rootstocks on the Inhibition of Soybean Oil Oxidation. J. Med. Plants 2011; 10 (38) :55-66
URL:
http://jmp.ir/article-1-211-fa.html
قرهخانی مهدی، قربانی محمد، قرهخانی احمد، صادقیماهونک علیرضا، جبرائیلی شاهرخ، قاسمی یوسف. اثر عصارههای پوست و گوشت میوه پرتقال تامسون با پایههای مختلف در جلوگیری از اکسیداسیون روغن سویا. فصلنامه گياهان دارویی. 1390; 10 (38) :55-66
URL: http://jmp.ir/article-1-211-fa.html
1- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان ، M.Gharekhani@yahoo.com
2- گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
3- گروه دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماکو
4- گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
5- گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چکیده: (7334 مشاهده)
مقدمه: جستجو برای جایگزینی آنتیاکسیدانهای سنتزی منجر به بررسی آنتیاکسیدانهای متعددی از منابع گیاهی شده است. بررسیها نشان داده است که فعالیت آنتیاکسیدانی بعضی از میوهها و سبزیجات به مقدار کل ترکیبات فنولی آنها بستگی دارد. هدف: مقایسه پایههای مختلف پرتقال تامسون از نظر میزان استخراج ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی در پوست و گوشت میوه و ارزیابی اثر آنتیاکسیدانی عصارههای انتخابی در روغن سویا. روش بررسی: در این تحقیق، پس از استخراج عصاره از دو بخش پوست و گوشت چهار پایه پرتقال تامسون مورد مطالعه، ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی عصارهها اندازهگیری شدند. سپس برای بررسی فعالیت آنتیاکسیدانی عصارههای انتخابی، غلظتهای مختلفی از عصارهها به روغن سویای بدون آنتیاکسیدان اضافه شدند و از طریق اندازهگیری اعداد پراکسید و اسید تیوباربیتوریک مورد ارزیابی قرار گرفتند و با آنتیاکسیدانهای سنتزی BHA و BHT مقایسه شدند. نتایج: نتایج نشان دادند که در بین پایههای مورد مطالعه، میزان ترکیبات فنولی در پایه پون سیروس بخش پوست میوه با 1/31 میلیگرم معادل اسید گالیک به گرم عصاره خشک بالاتر از بقیه بود و کمترین میزان ترکیبات فنولی مربوط به بخش گوشت میوه پایه سورونج بود که برابر با 9/6 میلیگرم معادل اسید گالیک به گرم عصاره خشک محاسبه شد. از نظر میزان ترکیبات فلاونوئیدی، کمترین و بیشترین میزان این ترکیبات به ترتیب مربوط به بخش گوشت پایه سیتروملو (4/1 میلیگرم معادل کوئرستین به گرم عصاره خشک) و بخش پوست پایه سیترنج (3/41 میلیگرم معادل کوئرستین به گرم عصاره خشک) بودند. به طور کلی مقدار ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی در بخش پوست نسبت به گوشت میوه بیشتر بود. در آزمون پایداری روغن با استفاده از آون، عصارههای انتخابی در بخشهای پوست و گوشت میوه به ترتیب از پایههای پون سیروس و سیتروملو بودند. عصارهها توانایی جلوگیری از تولید محصولات اولیه و ثانویه اکسیداسیون را در روغن سویای خام، در غلظتهای بالا (600 و 1000 پیپیام) داشتند و تنها عصاره بخش پوست با غلظت 1000 پیپیام معادل با آنتیاکسیدان سنتزی BHT در سطح غلظت 200 پیپیام بود. نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که میزان ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی بسته به نوع پایه متفاوت است و عصارههای پوست و گوشت میوه پرتقال تامسون (به خصوص پوست) میتوانند به عنوان آنتیاکسیدان طبیعی عمل نموده و پس از آزمایشهای تکمیلی به مواد غذایی اضافه شوند.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس دریافت: 1388/8/26 | پذیرش: 1389/2/19 | انتشار: 1390/3/30