Mendeley  

Zotero  

Sepand M, Soodi M, Soleimani M, Hajimehdipoor H. Protective Effects of Melissa officinalis Extract Against Beta-amyloid-induced Oxidative Stress in PC12 Cells. J. Med. Plants 2012; 11 (42) :74-85
URL: http://jmp.ir/article-1-163-fa.html

مقدمه: تجمع پپتید بتا آمیلوئید (Aβ) در مغز مشخصه اصلی بیماری آلزایمر (AD) است و باعث استرس اکسایشی و مرگ سلول عصبی می‌شود. گیاه بادرنجبویه به عنوان یک عامل مؤثر در پیشگیری از آسیب‌های اکسایشی شناخته شده است. این گیاه در طب سنتی به عنوان افزایش‌دهنده حافظه و در بیماری‌های ناشی از اختلالات عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف: این مطالعه تأثیر عصاره اتانولی گیاه بادرنجبویه بر سمیت سلولی ناشی از پپتید Aβ و مکانیسم پاد اکسایشی آن را بررسی می‌کند.‌ روش بررسی: سرشاخه هوایی گیاه بادرنجبویه با روش ماسراسیون‌ و با استفاده از حلال اتانول 80 درصد عصاره‌گیری شد. سلول‌های‌ PC12 ‌قبل از اضافه کردن Aβ به محیط کشت، با غلظت‌های مختلف عصاره انکوبه شدند. سمیت سلولی و بیومارکرهای‌ استرس اکسایشی شامل تولید گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)‌، میزان پراکسیداسیون لیپید و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، 24 ساعت بعد از اضافه کردن Aβ به محیط کشت ‌اندازه‌گیری شدند.‌ نتایج: مواجهه شدن سلول‌های PC12 با‌Aβ به طور معنی‌داری باعث مرگ این سلول‌ها می‌شود که با افزایش (ROS)‌، پراکسیداسیون لیپید و کاهش فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز همراه می‌باشد. مواجهه قبلی با گیاه بادرنجبویه به طور معنی‌داری باعث محافظت سلول‌های PC12‌از سمیت Aβ‌شده و تغییرات بیومارکرهای استرس اکسایشی ناشی از Aβرا ‌مهار می‌کند. نتیجه‌گیری: عصاره گیاه بادرنجبویه باعث جلوگیری از سمیت عصبی القا شده به وسیله Aβ از طریق مهار مسیرهای استرس اکسایشی می‌شود و می‌تواند کاندیدی برای درمان بیماری آلزایمر باشد.