مقدمه: تحقیقات قبلی ما نشان داد که سندروم محرومیت به مورفین توسط عصاره‌های تام آبی و الکلی رزماری مهار می‌شود. هدف: با توجه به تداخل عصاره تام گیاه رزماری طبی با سیستم اپیوییدی اثرات فراکسیون‌های عصاره این گیاه بر روی علایم سندرم محرومیت به مورفین بررسی شد. روش بررسی: برای ایجاد اعتیاد در موش‌ها، حیوانات تحت سه بار تزریق زیرجلدی مرفین در روز (mg/kg 50، mg/kg 50 و mg/kg 75) به مدت سه روز قرار گرفتند و آخرین تزریق مرفین در روز چهارم دو ساعت قبل از تزریق نالوکسان صورت گرفت. تعداد پرش‌ها در مدت 30 دقیقه به عنوان شدت سندرم محرومیت در نظر گرفته شد. نتایج: تزریق عصاره تام آبی، فراکسیون آبی – متانولی و کلروفرمی با دوز 68/1 و 96/0 گرم بر کیلوگرم و کنترل‌های مثبت کلونیدین (3/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی یک ساعت قبل از آخرین دوز مرفین باعث کاهش تعداد پرش‌ها نسبت به گروه کنترل منفی گردید. دو فراکسیون قابل ارزیابی ناشی از دستگاه MPLC با دوز 96/0 گرم بر کیلوگرم باعث کاهش تعداد پرش در مقایسه با گروه کنترل شدند. همچنین به منظور تکمیل آزمایش‌ها، آزمون حرکت جهت هر دو فراکسیون بر روی موش‌ها انجام شد. بر این اساس مشخص گردید که فراکسیون شماره 1 و کلونیدین در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش فعالیت حرکتی شد اما اثر فراکسیون شماره 2 تفاوت معنی‌دار با گروه کنترل نشان نداد. نتیجه‌گیری: این نتایج نشان می‌دهد که احتمالاً فراکسیون شماره 1 عصاره گیاه رزماری طبی به علت کاهش در میزان حرکت باعث کاهش علایم سندرم محرومیت گردیده، اما اثر فراکسیون شماره 2 بر کاهش تعداد پرش احتمالاً مربوط به تداخل با سیستم اپیوئیدی است.