سال 5، شماره 18 - ( 3-1385 )
سال 5 شماره 18 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yari Khosroshahi A, Habibi Khaniani B, Naghdi Badi H. Review on taxol as the most important anticancer natural drug. J. Med. Plants 2006; 5 (18) :1-10
URL: http://jmp.ir/article-1-665-fa.html
URL: http://jmp.ir/article-1-665-fa.html
یاری خسروشاهی احمد، حبیبی‌خانیانی بهنام، نقدی‌بادی حسنعلی. مروری بر تاکسول به عنوان مهم‌ترین ترکیب طبیعی ضدسرطان. فصلنامه گياهان دارویی. 1385; 5 (18) :1-10
1- کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
2- مربی پژوهش، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی ،habibib2001@yahoo.com
3- استادیار پژوهش، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی و دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه تربیت مدرس
2- مربی پژوهش، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی ،
3- استادیار پژوهش، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی و دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (14230 مشاهده)
تاکسول یک ترکیب دی‌ترپنی با ساختاری پیچیده می‌باشد که غالباً از گیاه سرخدار استخراج می‌گردد. این ماده در حال حاضر به عنوان مهم‌ترین ترکیب طبیعی ضدسرطان با مکانیسمی متفاوت از سایر داروهای مشابه در این زمینه، در سراسر دنیا برای درمان انواع سرطان‌ها از جمله سرطان پوست، ریه، مجاری ادرار، مری، غدد لنفاوی و ... به طور موثر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حال حاضر تلاش‌های فروانی برای سنتز کامل و نیمه‌سنتز تاکسول و همچنین استخراج آن در کشت‌های سلولی صورت می‌گیرد که هر کدام از این روش‌ها مشکلات خاصی را به دنبال دارد. با توجه به مصرف فراوان این ماده در پزشکی و همچنین محدودیت تولید آن از منابع گیاهی لازم است تا مکانیسم بیوسنتز و همچنین روش‌های استخراج و اندازه‌گیری آن به طور کامل مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
گياهان دارویی
دریافت: 1384/4/28 | پذیرش: 1384/9/24 | انتشار: 1385/3/31
دریافت: 1384/4/28 | پذیرش: 1384/9/24 | انتشار: 1385/3/31
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
