سال 13، شماره 50 - ( 3-1393 )
سال 13 شماره 50 صفحات 91-83 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hoseini Mazinani M, Hadipour A. Increasing Quantitative and Qualitative Yield of Calendula officinalis L. by Using Bio-Fertilizer. J. Med. Plants 2014; 13 (50) :83-91
URL: http://jmp.ir/article-1-36-fa.html
URL: http://jmp.ir/article-1-36-fa.html
حسینی مزینانی سیدمصطفی، هادی‌پور علیرضا. بهبود عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی همیشه‌بهار (Calendula officinalis L.) با کاربرد کودهای زیستی. فصلنامه گياهان دارویی. 1393; 13 (50) :83-91
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری ، Mzhoseini@yahoo.com
2- عضو جهاددانشگاهی آذربایجان شرقی
2- عضو جهاددانشگاهی آذربایجان شرقی
چکیده: (19133 مشاهده)
مقدمه: با توجه به اثرات مضر استفاده بی‌رویه از کودهای شیمیایی، کودهای زیستی می‌تواند جایگزین مناسبی در تأمین مواد غذایی سالم، سلامت محیط زیست و سلامت انسان‌ها باشد. هدف: بررسی تأثیر کودهای زیستی بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی همیشه بهار. روش بررسی: این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری به مدت یک سال زراعی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، قارچ مایکوریزا، کود حیوانی، کود شیمیایی (NPK) و شاهد (بدون کود). نتایج: کودهای زیستی بر عملکرد کیفی و همچنین اغلب پارامترهای مورد بررسی عملکرد کمی تأثیر معنی‌داری داشتند. مصرف کود زیستی بر عملکرد کمی شامل وزن خشک تک گل و عملکرد تر در هکتار (05/0p≤) و وزن تر تک‌گل و عملکرد اسانس در هکتار (01/0p≤) تأثیر معنی‌داری داشت. همچنین کودهای زیستی بر درصد مورولول و آلفاکادینول (01/0p≤) نیز تأثیر معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: کودهای زیستی باعث بهبود اغلب صفات کمی و کیفی گیاه همیشه بهار شده و بیشترین عملکرد اسانس در تیمار نیتروکسین مشاهده شد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
كشاورزی و اتنوبوتانی
دریافت: 1392/6/30 | پذیرش: 1392/12/21 | انتشار: 1393/7/5
دریافت: 1392/6/30 | پذیرش: 1392/12/21 | انتشار: 1393/7/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
