سال 16، شماره 64 - ( 8-1396 )
سال 16 شماره 64 صفحات 70-58 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاطمه میرزایی1 
، فواد فاتحی2 ، احمد اسماعیلی3 ، آنیتا یاقوتی‌پور4 ، اردشیر قادری* 
5
، فواد فاتحی2 ، احمد اسماعیلی3 ، آنیتا یاقوتی‌پور4 ، اردشیر قادری* 5
1- دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
2- استادیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
3- دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
4- دکترای اصلاح نباتات، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
5- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی، جهاد دانشگاهی، کرج، ایران ، Ardeshir582008@gmail.com
2- استادیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
3- دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
4- دکترای اصلاح نباتات، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
5- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی، جهاد دانشگاهی، کرج، ایران ، Ardeshir582008@gmail.com
چکیده: (14437 مشاهده)
مقدمه: تیمول و کارواکرول دو متابولیت ثانویه ارزشمند گیاه دارویی آویشن باغی (Thymus vulgaris) است که تولید آن در گیاه به شدت تحت تأثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی است.
هدف: بررسی تأثیر تنش کم‌آبی بر بیان 3 ژن مهم مسیر بیوسنتز تیمول و کارواکرول، صفات فیتوشیمیایی و فیزیولوژیک گیاه آویشن باغی بود.
روش بررسی: این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تیمار و 3 تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی انجام شد. تیمارها شامل شرایط 100 درصد (شاهد)، 70 درصد (تنش ملایم)، 40 درصد (تنش متوسط) و 20 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید) بود. بررسی بیان ژن‌ها با روش qRTPCR بررسی شد و آنالیز اسانس توسط روش HPLC انجام شد. همچنین صفات فیزیولوژیک محتوای کلروفیل، محتوای نسبی آب برگ، درصد نشت الکترولیت و محتوای کاروتنوئید مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد تنش کم‌آبی اثر معنی‌داری (05/0P ≤) بر بیان ژن‌های مورد مطالعه داشت. بیشترین میزان بیان ژن‌های DXR)) و (Tctps5) در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی و بیشترین میزان بیان ژن (Tctps1) در تیمار 40 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان تیمول و کارواکرول در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. از سوی دیگر بیشترین میزان کلروفیل در تیمار شاهد و بیشترین میزان کاروتنوئید در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. همچنین در صفات محتوی نسبی آب و نشت الکترولیت تفاوت معنی‌داری میان تیمارهای اعمال شده مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: سطح رطوبت 70 درصد ظرفیت زراعی از طریق افزایش بیان ژن‌های ابتدا و انتهای مسیر بیوسنتزی MEP باعث افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه تیمول و کارواکرول شده است.
هدف: بررسی تأثیر تنش کم‌آبی بر بیان 3 ژن مهم مسیر بیوسنتز تیمول و کارواکرول، صفات فیتوشیمیایی و فیزیولوژیک گیاه آویشن باغی بود.
روش بررسی: این آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تیمار و 3 تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی انجام شد. تیمارها شامل شرایط 100 درصد (شاهد)، 70 درصد (تنش ملایم)، 40 درصد (تنش متوسط) و 20 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید) بود. بررسی بیان ژن‌ها با روش qRTPCR بررسی شد و آنالیز اسانس توسط روش HPLC انجام شد. همچنین صفات فیزیولوژیک محتوای کلروفیل، محتوای نسبی آب برگ، درصد نشت الکترولیت و محتوای کاروتنوئید مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد تنش کم‌آبی اثر معنی‌داری (05/0P ≤) بر بیان ژن‌های مورد مطالعه داشت. بیشترین میزان بیان ژن‌های DXR)) و (Tctps5) در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی و بیشترین میزان بیان ژن (Tctps1) در تیمار 40 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان تیمول و کارواکرول در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. از سوی دیگر بیشترین میزان کلروفیل در تیمار شاهد و بیشترین میزان کاروتنوئید در تیمار 70 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. همچنین در صفات محتوی نسبی آب و نشت الکترولیت تفاوت معنی‌داری میان تیمارهای اعمال شده مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: سطح رطوبت 70 درصد ظرفیت زراعی از طریق افزایش بیان ژن‌های ابتدا و انتهای مسیر بیوسنتزی MEP باعث افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه تیمول و کارواکرول شده است.
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1395/10/18 | پذیرش: 1396/4/10 | انتشار: 1396/8/15
دریافت: 1395/10/18 | پذیرش: 1396/4/10 | انتشار: 1396/8/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |