سال 16، شماره 64 و S11 - ( Supplement 11 1396 )                   سال 16 شماره 64 و S11 صفحات 106-91 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، کرج، ایران
2- دانش آموخته کارشناسی ارشد، گیاهان دارویی ادویه‌ای و نوشابه‌ای، گروه باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، کرج، ایران ، A.Mehrafarin@gmail.com
چکیده:   (1500 مشاهده)
مقدمه: ریحان (Ocimum basilicum L.) متعلق به خانواده نعنائیان است و اسانس آن دارای خاصیت ضد باکتریایی و ضد قارچی، اشتهاآور و ضدنفخ است. محلول‌پاشی با متانول به عنوان یک منبع تأمین‌کننده کربن برای گیاهان سه کربنه سبب افزایش عملکرد، تسریع در رسیدگی و کاهش اثر تنش خشکی گیاه می‌شود.
هدف: این تحقیق برای بررسی اثر محلول‌پاشی متانول و نانو کلات آهن بر خصوصیات فیتوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی گیاه ریحان اجرا شد.
روش بررسی: در این تحقیق برای تحلیل دادهها از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با 20 تیمار در 3 تکرار استفاده شد. تیمارها شامل متانول در پنج سطح (0، 10، 20، 30، 40 درصد حجمی) و نانو کلات آهن در چهار سطح (0، 0/5، 1 و 1/5 گرم بر لیتر) بودند.
نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده محلولپاشی با 20 درصد حجمی متانول به همراه نانو کلات آهن به میزان 1 گرم در لیتر به طور معنیداری (0/01P) سبب افزایش عملکرد ماده خشک و عملکرد اسانس و همچنین افزایش متیل‌کاویکول و کاریوفیلن گیاه شد. نتایج نشان داد که افزایش درصد محرک‎زیستی متانول فعالیت آنزیم گلوتاتیون پرکسیداز را افزایش و آنزیم پلی‌فنل اکسیداز را کاهش داد ولی افزایش کاربرد نانوکلات آهن سبب افزایش هر دو آنزیم شد.
نتیجهگیری: در مجموع این امکان وجود دارد که کاربرد غلظتهای بالای تیمارهای محلول‎پاشی محرک‎زیستی متانول و نانو کود کلات آهن بتواند محتوای اسانس و ترکیب متیل‎کاویکول اسانس و نیز برخی از آنزیم‎های مؤثر در کاهش القای تنش‎های محیطی را تا حدی افزایش دهد ولی در مقابل سبب کاهش بیوسنتز دو ترکیب نرال و نریل فرمات شود.
متن کامل [PDF 961 kb]   (584 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: كشاورزی و اتنوبوتانی
دریافت: 1396/1/29 | پذیرش: 1396/6/8 | انتشار: 1396/10/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.