زمینه و هدف: فعالیت های بدنی شدید سبب تولید استرس اکسیداتیو می شود .که می تواند سلامت ورزشکاران را به مخاطره بیندازد همچنین کوئرستین یک فلاونوئید با خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی اثر کوئرستین بر زمان رسیدن به واماندگی و فشار اکسایشی در مردان فوتبالیست بود.  

مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی دو سو کور کنترل شده با دارنما در 22 بازیکنان فوتبال به مدت شش هفته انجام شد. افراد به صورت تصادفی در یکی از دو گروه کوئرستین (1000میلی گرم) و دارنما (1000 میلی گرم دکستروز) قرار گرفتند. اندازه گیری های پیکرسنجی، زمان رسیدن به واماندگی و آزمایش های بیوشیمیایی خون (فراسنج های سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون  پراکسیداز و مالون دی آلدئید) در ابتدا و انتهای مطالعه انجام و داده ها با استفاده از آزمون t تحلیل شد.

یافته ها: در انتهای مطالعه در گروه کوئرستین، زمان رسیدن به واماندگی، فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز سرم به طور معناداری افزایش و میزان مالون دی آلدئید سرم به طور معناداری کاهش یافت(p<0.05). میانگین این فراسنج ها در انتهای مطالعه بین دو گروه نیز تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند(p<0.05).

نتیجه گیری: در این مطالعه مصرف 1000میلی گرم در روز کوئرستین به مدت 6 هفته باعث افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی و فعالیت آنزیم های سوپراکسیداز دیسموتاز، کاتالاز وگلوتاتیون پراکسیداز و کاهش معنادار مالون دی آلدئید سرم در افراد مورد مطالعه گردید.