سال 11، شماره 44 - ( 9-1391 )                   سال 11 شماره 44 صفحات 163-155 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- عضو هیأت علمی، گروه مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
2- عضو هیأت علمی، گروه مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ، mhdolatian@gmail.com
3- مرکز تحقیقات علوم دارویی و گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
4- گروه آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده:   (6902 مشاهده)
مقدمه: دیسمنوره اولیه گاهی با یک یا چند نشانه سیستمیک و خونریزی شدید همراه است. هدف: هدف این پژوهش تعیین تأثیر کپسول والرین بر میزان خونریزی و شدت علایم سیستمیک همراه با دیسمنوره اولیه بوده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سوکور روی 100 دانشجو انجام شد.. برای افراد گروه والرین (51 نفر)، کپسول های 255 میلی گرم والرین سه بار در روز به مدت سه روز و به افراد گروه دارونما (49 نفر) کپسول هایی مشابه با همان menstrual دستورالعمل طی دو سیکل تجویز شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود . شدت خونریزی قاعدگی بر اساس کمپل و مونگا و علایم سیستمیک با استفاده از سیستم معیار چندبعدی گفتاری قبل از مطالعه و طی دو سیکل متوالی pictogram پیگیری و مقایسه شد . در دو گروه پس از درمان، .(p≥0/ نتایج: اختلاف معنی داری از نظر شدت خونریزی و طول مدت قاعدگی بین دو گروه دیده نشد ( 05 اما این .(p <0/ میانگین مجموع نمرات شدت کل علایم سیستمیک همراه با دیسمنوره نسبت به قبل از درمان کاهش پیدا نمود ( 001 .(p<0/05) (faint) کاهش از لحاظ آماری بین دو گروه والرین و دارونما معن یدار نبود، به جز در مورد متغیر شدت غش نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد والرین سبب افزایش شدت خونریزی و طول مدت قاعدگی نمی شود. همچنین والرین و دارونما هر دو سبب کاهش میانگین مجموع نمرات شدت کل علایم سیستمیک همراه با دیسمنوره می شوند. اما این تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود. به نظر می رسد پژوهش های بیشتری دراین زمینه لازم باشد
متن کامل [PDF 281 kb]   (2536 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكولوژی و سم شناسی
دریافت: 1390/4/18 | پذیرش: 1391/1/22 | انتشار: 1391/10/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.