مقدمه: آلزایمر یکی از بیماری های تحلیل عصبی است که با  از دست دادن پیشرونده حافظه، کاهش توانایی شناختی و اختلالات رفتاری از جمله رفتارهای شبه اضطرابی مشخص می شود. کوئرستین ترکیب پلی­فنلی با اثرات آنتی اکسیدانی و حفاظت نورونی است.

 هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ضد اضطرابی کوئرستین و نانوکریستال آن در مدل بیماری آلزایمر می­باشد.

روش بررسی:  در این مطالعه تجربی 49 سر موش صحرایی به هفت گروه کنترل (موشهای سالم بدون تیمار)، شاهد (آب مقطر را به صورت خوراکی و سالین را به صورت درون بطنی دریافت کردند)، بیمار (/rat µg 10 استرپتوزوتوسین درون بطنی  و آب مقطر  بصورن خوراکی دریافت کردند)  و گروههای بیمار تیمار شده  ( کوئرستین و نانو بلورهای کوئرستین  را با غلظت­های 10 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت چهارهفته به صورت خوراکی بعد از تزریق استرپتوزوتوسین دریافت کردند)  تقسیم ­شدند. مدل بیماری آلزایمر با تزریق درون بطنی /rat µg 10 استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تست ماز صلیبی مرتفع برای ارزیابی رفتارهای شبه اضطرابی انجام شد.

نتایج: نتایج نشان داد که تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین به طور معنی­دار سبب کاهش معنی دار درصد زمان سپری شده در بازوی باز و درصد دفعات ورود به بازوی باز در تست ماز صلیبی بالاتر از گردید. و درگروههای بیمار تیمار شده با کوئرستین  و نانوکریستال آن این شاخص های رفتاری در هفته سوم و چهارم افزایش معنی داری یافت. همچنین کاهش رفتار­های شبه اضطرابی در گروه­ بیمار دریافت­ کننده نانوکریستال کوئرستین نسبت به گروه­های بیمار دریافت ­کننده کوئرستین نیز معنی­دار بود.

نتیجه گیری: این مطالعه اثر بخشی کوئرستین و نانوبلورها آن در پیشگیری از رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از مدل آلزایمر در موش را نشان می دهد. همچنین نتایج نشان داد درمان موش آلزایمری با نانوبلورهای کورستین موثر تر از کورستین است.