مقدمه: تعیین آستانه تحمل و بررسی تغییرات عملکرد کمی و فیتوشیمیایی بابونه شیرازی (Matricaria chamomilla L.) در شرایط مختلف تولید از جمله شوری و pH ضروری می‌باشد.

هدف: بررسی تأثیر شوری بر عملکرد کمی و فیتوشیمیایی، تعیین حد آستانه تحمل به شوری و pH مطلوب بابونه شیرازی

روش بررسی: این تحقیق در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. آزمایش شوری با قابلیت هدایت الکتریکی؛ 2 ، 4، 8، 12 و 16 دسی‌زیمنس بر متر و مطالعه pH  نیز در سطوح 4، 5، 4/6 ، 8 و 9 انجام شد.

نتایج: تعداد گل، وزن تر و خشک گل در شوری 2 بالاترین میزان را دارا بود و با افزایش شوری کاهش معنی‌داری (01/0 P≤) یافت. کمترین درصد بازده اسانس در تیمار 2 (تیمار شاهد) مشاهده شد و با افزایش سطح شوری افزایش داشت. بررسی اجزای اسانس نشان داد که بالا رفتن سطح شوری سبب افزایش ترکیب آلفا- بیزابولول اکسید A (2/5 درصد) و کاهش کامازولن (9/47 درصد) شد. مقایسه میانگین تیمار pH نشان داد که وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد گل، وزن تر و خشک گل در تیمار 8pH=  به طور معنی‌داری (01/0 P≤) کاهش یافت. بررسی مواد مؤثره نشان داد که با افزایش pH ، آلفا- بیزابولول اکسید A (1/73 درصد) افزایش یافت، به طوریکه در 8=pH در بالاترین درصد میباشد.

نتیجه‌گیری: آستانه تحمل به شوری بابونه بر اساس عملکرد گل و کل زیست توده خشک به ترتیب در شوری معادل 2 و 4 دسی‌زیمنس بر متر و بیشترین وزن خشک گل بابونه در 8pH=  به دست آمد.