سال 11، شماره 44 - ( 9-1391 )                   سال 11 شماره 44 صفحات 24-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس ، bathai_z@modares.ac.ir
2- گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
3- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
چکیده:   (11845 مشاهده)
دیابت درمان قطعی ندارد، ولی درمان مکمل به منظور تقلیل عوارض، هدف گروه های تحقیقاتی است. گیاهان دارویی از قدیم به منظور کنترل قندخون، کاهش عوارض، افزایش کیفیت و طول زندگی در افراد دیابتی به کار گرفته شده است . هدف از این مطالعه، بررسی مواد مؤثره گیاهی و مکانیزم اثر آنها در موارد فوق می باشد. تاکنون بیش از 1200 گونه گیاهی در 725 جنس و 183 خانواده با فعالیت ضد دیابتی گزارش شده است. ما نیز اثرات مفید عصاره زعفران و اجزای خالص آن بر درمان دیابت در هر را گزارش کرد هایم. از آنجایی که دست هبندی گیاهان ضددیابت بر اساس ساختار مواد مؤثره موجود in vitro و in vivo دو شرایط در آنها مهم است، در مقاله حاضر داروهای گیاهی از این جهت بررسی شدند. به این منظور در تمامی بانک های اطلاعاتی ، Antidiabetic component ،Medicinal plant با کلید واژ ههای مختلف از جمله Pubmed و Web of Science بخصوص و غیره، بدون محدودیت سال جستجو انجام گرفت. سپس مقالات بر اساس ماده مؤثره گیاهی و مکانیزم Mechanism of action عمل، دست هبندی شدند. نتایج، حضور 9 گروه اصلی از مواد: ایمیدازولین ها ، آلفا - لیپوئیک اسید ، فنیل پروپانوئیدها (شامل : فلاونوئیدها، استیلبنوئید ها و لیگنین ها)، فنل ه ای اسیدی، ساپونین ها، آلکالوئید ها ، پلی ساکاریدها ، آمینواسیدها ، کاروتنوئید ها و فیبر های غذایی را به تنهایی یا مخلوط، در این گیاهان نشان داد. به طور کلی مکانیزم اثر این مواد عبارتند از : تحریک ترشح انسولین، خاصیت آنت یاکسیدانی، مهار یا فعا لکردن برخی آنزیم ها یا تغییر در بیان برخی ژن ها که منجر به مهار بیوسنتز گلوکز یا فعال شدن مسیرهای دخیل در کاتابولیسم یا دفع آن می شود و همچنین مهار اتصال قند به بیوماکرومولکول ها و در نتیجه حفظ ساختار پروتئین ها.
متن کامل [PDF 638 kb]   (8540 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: گياهان دارویی
دریافت: 1390/6/19 | پذیرش: 1391/5/10 | انتشار: 1391/10/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.