سال 13، شماره 52 - ( 9-1393 )                   سال 13 شماره 52 صفحات 153-147 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکترای فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- داروساز، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- دانشیار، گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، irajtakmar@gmail.com
چکیده:   (8397 مشاهده)
مقدمه: خانواده چتریان یکی از خانوده‌های بزرگ گیاهی با پراکنش گسترده در جهان محسوب می‌شود. جنس Hippomarathrum یکی از اعضای خانواده بزرگ چتریان است و 28 گونه در سراسر دنیا دارد که از این بین گونه H. microcarpum در شمال، شمال‌غرب، غرب و مرکز ایران و همچنین ترکیه، قفقاز و عراق پراکنده است. هدف: در این بررسی ترکیبات اصلی موجود در عصاره اتیل استاتی حاصل از قسمت‌های هوایی گیاه Hippomarathrum microcarpum مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. روش بررسی: در این مطالعه از روش‌های کروماتوگرافی ستونی و کروماتوگرافی لایه نازک برای جداسازی و خالص‌سازی ترکیبات استفاده شده است و ترکیبات خالص شده به وسیله داده‌های 1H-NMR و 13C-NMRشناسایی شدند. نتایج: در نتیجه این مطالعه دو کومارین (استول (1) و ایزوایمپراتورین (2)) و یک استرول (β-سیتوسترول (3)) از عصاره اتیل استاتی گیاه جداسازی و شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: حضور کومارین‌های شاخصی همچون استول و ایزوایمپراتورین در گیاه H. microcarpum سبب اهمیت این گیاه می‌شود. این کومارین‌ها کاربردهای متنوعی در طب سنتی داشته و مطالعات جدید اکثر این کاربردها را تأیید کرده و اثرات جدیدتری از این کومارین‌ها را مشخص کرده است. با توجه به اینکه مطالعه زیادی درخصوص اندام هوایی این گیاه صورت نگرفته است و نیز با توجه به اثرات مهم کومارین‌های جدا شده از آن، انجام مطالعات بیشتردر زمینه فیتوشیمی و نیز بررسی اثرات بیولوژیک این گیاه لازم به نظر می‌رسد.
متن کامل [PDF 301 kb]   (2904 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس
دریافت: 1393/2/14 | پذیرش: 1393/4/14 | انتشار: 1393/11/8

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.