سال 12، شماره 46 - ( 3-1392 )                   سال 12 شماره 46 صفحات 37-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار پژوهش، گروه پژوهشی کشت و توسعه مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
3- عضو گروه پژوهشی کشت و توسعه مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
4- پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی ، A.Mehrafarin@gmail.com
5- عضو هیأت علمی گروه بیولوژی، مؤسسه تحقیقات خاک و آب
چکیده:   (16648 مشاهده)
مقدمه: از آنجایی که فسفر از عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان است لذا بررسی تأثیر کودهای فسفره بر عملکرد کمی و کیفی سنبل‌الطیب ضروری است. هدف: بررسی تأثیر کاربرد باکتری‌های حل‌کننده فسفات به عنوان کودهای زیستی و کود شیمیایی فسفاته بر عملکرد کمی و کیفی گیاه سنبل‌الطیب. روش بررسی: این بررسی در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل عامل کود زیستی در چهار سطح شامل ازتوباکتر، پسودوموناس، تلفیق دو باکتری و عدم تلقیح و عامل کود شیمیایی فسفاته به فرم سوپر فسفات تریپل در سه سطح شامل 0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج: کودهای زیستی بر عملکرد کیفی و همچنین اغلب پارامترهای مورد بررسی در ارتباط با عملکرد کمی تأثیر معنی‎داری (01/0 p≤) داشتند. اگرچه مصرف کود زیستی بر مقدار اسید والرنیک تأثیر منفی داشته است، ولی به سبب افزایش عملکرد ماده خشک، به طور معنی‌داری باعث افزایش عملکرد ماده مؤثره در واحد سطح شده است. کود شیمیایی فسفاته بر درصد اسید والرنیک (01/0 p≤)، عملکرد اسید والرنیک (05/0 p≤) و نیز عملکرد وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه (01/0 p≤) تأثیر معنی‎داری داشت. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن خشک ریشه در تیمار کاربرد توام کود ازتوباکتر و کود شیمیایی فسفاته (100 کیلوگرم در هکتار) به ‎دست آمده است. نتیجه‌گیری: کود زیستی ازتوباکتر تأثیر مثبت و معنی‌داری بر عملکرد اسید والرنیک در واحد سطح داشته و نیز بیشترین عملکرد ماده مؤثره در این تیمار مشاهده شده است.
متن کامل [PDF 2037 kb]   (3082 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: كشاورزی و اتنوبوتانی
دریافت: 1390/7/10 | پذیرش: 1391/12/23 | انتشار: 1392/4/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.