هپاتیت به التهاب کبدی گفته می‌شود که معمولاً توسط الکل، مواد شیمیایی و همچنین انواع ویروس‌ها ایجاد می‌شود. این بیماری هم اکنون به یک معضل خطرناک جهانی تبدیل شده است. شش نوع ویروس هپاتیت A، B، C، D، E و G تا به حال معرفی شده‌اند. این ویروس‌ها به تنهایی و در بعضی مواقع مخلوطی از آنها موجب هپاتیت در شخص می‌شوند. انتقال این بیماری توسط خون و عواملی مانند سرنگ آلوده، تزریق خون، و همچنین توسط زخم و خراش انجام می‌شود. هپاتیت C ممکن است منجر به فیبروز کبدی، سیروز، سرطان کبد، نفریت گلومرول‌های کلیه، گلوبولین غیر طبیعی, پورپورا و خونریزی گوارشی شود. آسیب کبدی به دنبال تخریب سلولی ناشی از فعالیت ویروس و تغییرات التهابی ثانویه ناشی از تحریک سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌شود. مشکل پیچیده این بیماری آن است که به مدت 10 تا30 سال به صورت نهفته فعال بوده و ممکن است تا زمان بروز سیروز کبدی هیچ‌گونه علامت و نشانه‌ای از آن ظهور نکند. ولی این مدت فاصله طولانی بین ابتلا به بیماری و آسیب کبدی موقعیت خوبی برای درمان توسط داورهای مکمل و گیاهی و در نتیجه کنترل بیماری و پیشگیری از آسیب جدی به کبد می‌باشد. در این بازنگری نقش تغذیه و داروهای گیاهی و مکمل در کنترل و درمان هپاتیت مورد بررسی قرار می‌گیرد.