مقدمه و هدف: طب سنتی ایران با پیشینه طولانی در زمینه پیشگیری و درمان بیماری‌ها در تعامل با طب نوین گیاهی می‌تواند بسیاری از مشکلات بهداشتی و پزشکی را حل نماید. در این راستا، شناخت سلیقه‌ها و رویکرد جوامع به مصرف گیاهان دارویی و همچنین توجه‌ به‌ دیدگاه‌ها و پیشنهادهای مصرف‌کنندگان، می‌تواند راهنمای شایسته‌ای برای برنامه‌ریزان و سیاست‌گزاران صنعت دارویی کشور در بازیابی اصالت و فرهنگ گذشته مصرف این مواد دارویی باشد که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: داده‌های موردنیاز این مطالعه از طریق تحقیق پیمایشی و روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی و با تکمیل پرسشنامه به روش مصاحبه حضوری از جامعه آماری تحقیق (جامعه زنان اصفهانی)جمع‌آوری گردید و با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (آزمون آماری کی – دو) و رسم جداول متقاطع که در نرم‌افزار SPSS موجود است، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد درصد قابل توجهی از افراد طبقات غنی، متوسط و ضعیف جامعه ، از گیاهان دارویی استفاده نموده‌اند و فقط حدود 11 درصد افراد این طبقات، نسبت به استفاده از این ترکیبات تمایلی نشان نداده‌اند. علیرغم وجود علاقه‌مندی افراد در طبقات غنی، متوسط و ضعیف، مسائلی چون گرانی و غیربهداشتی بودن محصولات عرضه شده در عطاری‌ها افراد را با محدودیت مصرف مواجه ساخته است به طوری که 4/45 درصد افراد جامعه تحقیق، محصولات دارویی مذکور را تنها بین 2 تا 3 بار در طول سال مورد استفاده قرار داده‌اند. همچنین نتایج نشان داد از نظر استفاده از داروهای گیاهی بین پاسخگویان سه طبقه از نظر آماری تفاوت معنی‌داری وجود داشت به طوری که 8/65 درصد افراد از این نوع محصولات استفاده نموده‌اند که بیشترین میزان آن در طبقه متوسط (9/44 درصد) و کمترین آن در طبقه ضعیف (4/18 درصد) بوده است.