سال 6، شماره 22 - ( 3-1386 )                   سال 6 شماره 22 صفحات 45-39 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار، گروه فارماکوگنوزی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان ، S_asgari@crc.mui.ac.ir
2- استادیار، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
3- دانشیار، گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان
4- دکترای تخصصی کلینیکال پاتولوژی، بیمارستان فیض، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
5- کارشناس ارشد فیزیولوژی، گروه زیست‌شناسی، دانشگاه اصفهان
6- پزشک، گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
7- دامپزشک، مسؤول لانه حیوانات مرکز تحقیقات پروفسور ترابی‌نژاد، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
چکیده:   (5428 مشاهده)
مقدمه: فیتواستروژن‌ها ترکیباتی طبیعی هستند که در بسیاری از گیاهان یافت می‌شوند و دارای خصوصیت آنتی‌اکسیدانی و استروژنیک هستند. شبدر متعلق به خانواده لگومینوز حاوی مقادیر زیادی فیتواستروژن است. هدف: هدف از این تحقیق تاثیر مصرف این گیاه در حیوانات بر فاکتورهای بیوشیمیایی خون و نیز ایجاد و توسعه رگه‌های چربی بوده است. روش بررسی: این بررسی بر روی 20 خرگوش نر بالغ که به طور تصادفی در چهار گروه پنج‌تایی تقسیم‌بندی شده‌ بودند، انجام گرفته است. خرگوش‌های مورد بررسی رژیم پایه، رژیم پایه همراه با شبدر، رژیم پرکلسترول، رژیم پرکلسترول همراه با شبدر دریافت کردند. در ابتدا و دو ماه بعد از شروع بررسی از حیوانات نمونه خون گرفته شد و در انتهای تحقیق نیز آئورت و کرونر راست و چپ از نظر وجود و میزان رگه‌های چربی ارزیابی گشت. نتایج: استفاده از شبدر همراه با رژیم پرکلسترول در مقایسه با رژیم پرکلسترول به تنهایی به طور معنی‌دار (C-Reactive Protein) CRP، تری‌گلیسرید، توتال کلسترول و LDL کلسترول را کاهش و HDL کلسترول را افزایش داده است (05/0 p<). همچنین میانگین رگه‌های چربی در آئورت، کرونر راست و چپ به طور معنی‌دار کمتر بود (05/0 p<). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از بررسی نشان می‌دهد مصرف شبدر می‌تواند از ایجاد و توسعه آترواسکلروز پیش‌گیری کند.
واژه‌های کلیدی: Trifolium، Red clover، فیتواستروژن، رگه چربی، شبدر
متن کامل [PDF 243 kb]   (2080 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكولوژی و سم شناسی
دریافت: 1384/9/15 | پذیرش: 1385/10/20 | انتشار: 1386/3/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.