سال 11، شماره 41 و S8 - ( supplement 8 1390 )                   سال 11 شماره 41 و S8 صفحات 11-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی‌، طب اسلامی و مکمل ، fataneh.dabaghian@yahoo.com
2- گروه فارماکوگنوزی‌، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
3- گروه گیاهان دارویی، مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی‌، طب اسلامی و مکمل
4- مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی‌، طب اسلامی و مکمل
چکیده:   (10766 مشاهده)
شیوع بالا و روزافزون دیابت و عوارض حاصل از آن و رشد روزافزون استفاده از درمان‌های مکمل خصوصاً درمان‌های گیاهی و نیاز کشورها به استفاده از روش‌های طبی بومی خود، مارا بر آن داشت تا به بررسی گیاهان پر مصرف در طب سنتی ایران برای درمان دیابت بپردازیم‌به این منظورمبحث دیابیطس )‌کلمه یونانی معادل دیابت) و درمان‌های آن از برخی کتب معالجات طب سنتی گردآوری و چند ترکیب گیاهی خوراکی پر‌مصرف معرفی شد‌. مطالعات حیوانی یا انسانی انجام شده که اثر کاهنده گلوکز خون را از این گیاهان گزارش کرده بودند از پایگاه‌های اطلاعاتی پاب مد و اسکوپوس جستجو و معرفی شد. در طب سنتی ایران از تعداد بسیار زیادی از گیاهان و مواد معدنی در درمان دیابت استفاده می‌شد‌. گیاهانی نظیر گلنار‌، گل محمدی‌، اسفرزه، شیرین‌بیان‌، خرفه‌، گشنیز‌، کاهو‌، ترشک و موادی نظیر صمغ عربی و تباشیر در بین این گیاهان کاربرد بیشتری داشته‌اند. مطالعات حیوانی و تعدادی مطالعه انسانی بر تعدادی از این گیاهان انجام شده و اثرات کاهنده گلوکز خون را نشان داده است. اگرچه برخی از درمان‌های سنتی در بررسی‌های علمی نوین‌ نیز آزمون شده و مورد تأیید واقع شده‌اند ولی نیاز به مطالعات بیشتر برای اثبات اثربخشی و ایمنی این‌ دستورات دارویی در انسان وجود دارد .در صورت اثبات اثربخشی و ایمنی‌، استفاده از روش‌های طبی سنتی و بومی کشور در کنار روش‌های جدید یا به تنهایی می‌تواند مد‌نظر قرار گیرد‌.‌
 
واژه‌های کلیدی: طب سنتی، گیاه درمانی، دیابت، ایران
متن کامل [PDF 442 kb]   (4082 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: داروسازی سنتی و طب سنتی
دریافت: 1390/2/4 | پذیرش: 1390/4/12 | انتشار: 1391/1/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.