Ghani A, Azizi M, Pahlavanpour A, Hassanzadeh-Khayyat M. Comparative Study on the Essential Oil Content and Composition of
Achillea eriophora DC. in Field and Wild Conditions. J. Med. Plants 2009; 8 (30) :120-128
URL:
http://jmp.ir/article-1-372-fa.html
غنی عسکر، عزیزی مجید، پهلوانپور فرد جهرمی علیاصغر، حسنزاده خیاط محمد. مقایسه درصد و اجزای اسانس بومادران شیرازی
Achillea eriophora DC. در شرایط رویشگاهی و زراعی. فصلنامه گياهان دارویی. 1388; 8 (30) :120-128
URL: http://jmp.ir/article-1-372-fa.html
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد ، ghani_askar@yahoo.com
2- دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
3- عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، فارس
4- استاد، گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد
چکیده: (6445 مشاهده)
مقدمه: بومادران شیرازی یکی از مهمترین گیاهان دارویی جنس بومادران میباشد که بومی ایران است. بیشترین پراکنش آن در استانهای جنوبی خصوصاً فارس میباشد و این گونه در مقایسه با سایر گونههای این جنس از میزان اسانس بالاتری برخوردار میباشد. هدف: بررسی میزان و اجزای اسانس این گونه (توده جهرم) در شرایط رویشگاهی و تغییرات آن در شرایط زراعی و امکان تولید آن در شرایط زراعی. روش بررسی: جهت تعیین درصد و اجزای اسانس، سرشاخههای هوایی گلدار گیاه در اردیبهشت 1385 از شهرستان جهرم (روستای محمدآباد واقع در 10 کیلومتری جنوب شرقی جهرم) واقع در جنوب فارس جمعآوری شد. اسانسگیری به روش تقطیر با آب (کلونجر) و شناسایی ترکیبات شیمیایی آن توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف نگارجرمی2 انجام شد. بذور این گیاه در شهریورماه در شرایط آب و هوایی مشهد کشت شد. در تیرماه 1386 در مرحله گلدهی کامل، پیکر رویشی گیاهان کاشته شده برداشت شد و میزان اسانس اندازهگیری و اجزای اسانس مشابه نمونه رویشگاهی شناسایی شدند. نتایج: بازده اسانس این گونه در شرایط رویشگاهی و زراعی به ترتیب 2 و 25/2 درصد بود. در شرایط رویشگاهی 30 ترکیب شناسایی شد که مهمترین آنها عبارت از کامفور (4/30 درصد)، 1و8 سینئول (24/25 درصد)، کامفن (21/6 درصد)، آلفاپینن (49/4 درصد) و میرسن (91/3 درصد) بودند. در حالی که در شرایط زراعی 36 ترکیب شناسایی شد و مهمترین آنها شامل کامفور (65/28 درصد)، 1و8 سینئول (95/26 درصد)، کامفن (98/5 درصد)، بتا پینن (8/4 درصد) و آلفا پینن (2/4 درصد) بود. نتیجهگیری: بازده اسانس و تعداد ترکیبات اسانس در شرایط زراعی نسبت به شرایط رویشگاهی افزایش یافته است در حالی که میزان (درصد) ترکیبات اصلی کاهش یافتند.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
كشاورزی و اتنوبوتانی دریافت: 1386/12/7 | پذیرش: 1388/3/5 | انتشار: 1388/3/29