سال 9، شماره 34 - ( 3-1389 )                   سال 9 شماره 34 صفحات 155-150 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی ، tavakkolifarb@yahoo.com
2- ‬گروه‮ ‬فارماکوگنوزی،‮ ‬پژوهشکده‮ ‬گیاهان‮ ‬دارویی‮ ‬جهاد‮ ‬دانشگاهی
3- ‮ ‬گروه‮ ‬کشت‮ ‬و‮ ‬توسعه‬،‮ ‬پژوهشکده‮ ‬گیاهان‮ ‬دارویی‮ ‬جهاد‮ ‬دانشگاهی
4- عضو‮ ‬هیات‮ ‬علمی‮ ‬داشکده‮ ‬پزشکی،‮ ‬دانشگاه‮ ‬علوم‮ ‬پزشکی‮ ‬تهران
5- عضو‮ ‬هیات‮ ‬علمی‮ ‬جهاد‬دانشگاهی، ‬واحد‮ ‬علوم‮ ‬پزشکی‮ ‬شهید‮ ‬بهشتی
6- مسؤول‮ ‬آزمایشگاه‮ ‬تحقیق‮ ‬و‮ ‬توسعه‮ ‬شرکت‮ ‬گلچای
چکیده:   (7206 مشاهده)
مقدمه: آکنه ولگاریس یک اختلال پوستی بسیار شایع است که به صورت التهاب مزمن غدد پیلوسباسه نواحی پوست صورت، قفسه سینه و پشت مشاهده می‌شود. در حال حاضر به خاطر ایجاد سوش‌های مقاوم این بیماری به آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان آن با داروهای رایج کمتر مؤثر واقع می‌شود. بنابراین دستیابی به درمان جایگزین مناسب لازم و ضروری به نظر می‌رسد. هدف: مقایسه اثربخشی محلول موضعی آنتی‌آکنه آرنبیا (عصاره گیاه Arnebia euchroma) با دارونما در درمان آکنه با شدت خفیف تا متوسط. روش‌ بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور بر روی 68 بیمار مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط مراجعه‌کننده به کلینیک درمانی در قزوین انجام شد. یک گروه با محلول آنتی‌اکنه آرنبیا و یک گروه با دارونما تحت درمان قرار گرفتند. محلول دارویی 2 بار در روز به مدت 8 هفته به صورت موضعی مورد استفاده قرار گرفت. روش گردآوری داده‌ها در این مطالعه به صورت مشاهده‌ای بود. در پایان این مطالعه، تعداد ضایعات التهابی و غیرالتهابی و عوارض جانبی در هر دو گروه بررسی و ثبت شدند. نتایج: نتایج نشان داد که محلول آرنبیا در کاهش علایم التهابی آکنه مؤثرتر از دارونما بوده است به طوری که میزان بهبودی پس از هشت هفته درمان با این محلول حدود 50 درصد بیشتر از دارونما بوده‌ است. همچنین طی دوره درمان با محلول آرنبیا، عوارض جانبی خاصی بر روی بیماران مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: محلول آرنبیا اثر درمانی مؤثری بر روی آکنه ولگاریس با شدت خفیف تا متوسط داشته‌ است.
متن کامل [PDF 302 kb]   (3121 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكولوژی و سم شناسی
دریافت: 1388/9/8 | پذیرش: 1389/1/25 | انتشار: 1389/3/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.