مقدمه: گیاه سنبل‌الطیب به واسطه اثرات آرام‌بخشی، ضدتشنجی و ضد‌دردی از دیرباز در طب سنتی چین، هند و ایران جایگاه خاصی داشته است. این گیاه با توجه به داشتن آلکالوییدها- استراسیدهای آلی – اسید والریک و ایزووالریک‌ها همواره در جهت کاهش فشارهای عصبی، درمان افسردگی و بی‌خوابی مزمن مورد استفاده قرار گرفته است. هدف: با توجه به اهمیت موضوع بر آن شدیم که اثرات ضداضطرابی و پیش بیهوشی عصاره این گیاه را با داروی شیمیایی به صورت مقایسه‌ای مورد مطالعه قرار دهیم. روش‌ بررسی: در این مطالعه ابتدا ریزوم گیاه سنبل‌‌الطیب Nardostachys jatamansi توسط کلروفرم: متانول (30: 70) عصاره‌گیری و سپس به منظور تهیه عصاره تام، فراکسیون n هگزان آن تهیه و مورد بررسی فیتوشیمیایی به وسیله دستگاه GC-MS قرار گرفت. به منظور مطالعه اثرات تسکینی و ضد‌اضطرابی عصاره سنبل‌الطیب در مقایسه با دیازپام در گروه‌های مختلف موش‌های ماده نژاد ویستار، عصاره سنبل‌الطیب با دوزهای 400، 200 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم و دیازپام با دوز 2/1 میلی‌گرم بر کیلوگرم و دی‌متیل سولفوکساید با همان حجم 30 دقیقه قبل از ارزیابی اثرات تسکینی/خواب‌آوری (مدت خواب القا شده با کتامین با دوز 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و ارزیابی اثرات ضد‌اضطرابی با استفاده از مازصلیبی شکل با دوزهای فوق‌الذکر به صورت داخل صفاقی تزریق شد. نتایج: نتایج آنالیز فیتوشیمیایی نشان داد که مواد محلول در n هگزان عصاره حاوی بیش از 15 جزء می‌باشد که از عمده‌ترین آنها می‌توان به ترکیبات 9-Aristolen-1-alpha-ol(1/31 درصد)، Valerenic acid (5/26 درصد) و Valernal (13درصد) اشاره نمود. بررسی‌های فارماکولوژیکی نشان داد که عصاره سنبل‌الطیب با بیشترین پاسخ در دوز 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم اثرات تسکینی و ضداضطرابی بهتری دارد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که عصاره سنبل‌الطیب دارای اثرات تسکینی و ضد‌اضطرابی معنی‌داری در مقایسه با دیازپام می‌باشد.