سال 9، شماره 36 - ( 9-1389 )                   سال 9 شماره 36 صفحات 116-106 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه فارماکوگنوزی، مرکز تحقیقات فارماسوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، mmehrabani@hotmail.com
2- گروه فارماکولوژی و سم‌شناسی،‌ دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان
3- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده:   (7721 مشاهده)
مقدمه: گیاه مورپرزو (از خانواده نعناع) در درمان دیابت شیرین در طب سنتی منطقه کرمان استفاده می‌شود. اثرات ضددیابتی گونه‌های دیگری از جنس Salvia ‌نیز گزارش شده است. هدف: در تحقیق حاضر اثر ضد‌هیپرگلیسمی این گیاه بررسی شد. روش بررسی‌: یازده گروه هفت‌تایی موش‌های صحرایی نر سفید (شش گروه سالم و پنج گروه دیابتی) استفاده شد. موش‌ها توسط دوز 64 میلی‌گرم بر کیلوگرم از استرپتوزوسین دیابتی شدند. دوزهای 50، 100، 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره متانلی کاملاً خشک شده برای یک روز و دوز 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم برای 12 روز به شکل داخل صفاقی2 به کار رفت. در انتها پانکراس، کبد، کلیه و طحال، تحت مطالعات هیستوپاتولوژیک قرار گرفت. مطالعات آماری با روش ANOVA با Tukey Post hoc انجام شد. نتایج: دوزهای مختلف از عصاره متانلی گیاه، به طور معنی‌داری باعث پایین‌ آوردن قند خون حیوانات دیابتی شد که بیشترین اثر مربوط به دوز 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم از عصاره بود (001/0 p<). تجویز عصاره متانلی گیاه S. mirzayanii، به مدت 12 روز به حیوانات دیابتی شده اثر پایین آورندگی قند خون معنی‌داری با دوز 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم ایجاد نمود (001/0 p<). از سوی دیگر مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که عصاره باعث‌ ترمیم و پرخون شدن بافت پانکراس حیوانات دیابتی، شده و این تغییر در رنگ‌آمیزی لام‌های تهیه شده از بافت‌های پانکراس حیوانات به خوبی مشهود بود. نتیجه‌گیری‌: عصاره S. mirzayanii باعث پایین آوردن قند خون حیوانات دیابتی شده شد و اثر آن در ترمیم بافت آسیب‌دیده پانکراس انگیزه‌ای است که این گیاه را جهت مطالعات تکمیلی و ادامه تحقیقات در زمینه داروهای ضددیابت با منشای گیاهی، نامزد مناسبی می‌کند.
متن کامل [PDF 848 kb]   (3683 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: فارماكولوژی و سم شناسی
دریافت: 1387/4/6 | پذیرش: 1389/3/22 | انتشار: 1389/9/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.