مقدمه: میوه حنظل برای درمان دیابت مصرف می‌شود. حنظل در حیوانات دیابتی و بیماران دیابتی نوع دوم، سطح گلوکز خون را کنترل نموده است. حنظل در دوزهای بالا سمی است که جهت کاهش سمیت، آن را مدتی در سرکه یا آب نمک قرار می‌دهند. هدف: تأثیر فرآوری با سرکه و آب نمک بر سمیت و خاصیت ضددیابتی حنظل در موش صحرایی بررسی شد. روش بررسی: تعیین LD50 (دوز کشنده میانه): عصاره‌های هیدروالکلی فرآوری نشده و فرآوری شده با آب نمک و سرکه حنظل در دوزهای مختلف از راه خوراکی یک مرتبه به گروه‌های 10 تایی موش‌های صحرایی نر و ماده ویستار سالم گاواژ و تعداد حیوانات مرده در هر گروه طی 72 ساعت پس از گاواژ مشخص شد. بررسی اثر ضددیابتی: موش‌های صحرایی نر ویستار با تزریق صفاقی 125 میلی‌گرم بر کیلوگرم آلوکسان دیابتی شدند. هر عصاره با دوز‌ 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم روزانه برای مدت 1 ماه به گروه 10 تایی موش‌های دیابتی گاواژ و سرانجام سطح گلوکز خون به دست آمده از ورید دمی (به روش گلوکز اکسیداز) پس از 8 ساعت ناشتایی تعیین شد. ‌نتایج: LD50 عصاره‌های فرآوری نشده و فرآوری شده با آب نمک و سرکه به ترتیب 200، 250 و 250 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود. سه عصاره سطح گلوکز خون را به طور معنی‌دار در مقایسه با کنترل کاهش دادند (05/0 p <‌). ‌نتیجه‌گیری: فرآوری با آب نمک یا سرکه می‌تواند سمیت حنظل را ضمن حفظ اثر ضددیابتی کاهش دهد.