سال 18، شماره 69 - ( 12-1397 )                   سال 18 شماره 69 صفحات 77-70 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار، گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکترا داروسازی، دانشکده داروسازی، دانشکده داروسازی پردیس بین‌الملل، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- استاد، گروه سم‌شناسی و فارماکولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،‌ ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، manayi@sina.tums.ac.ir
چکیده:   (1745 مشاهده)
مقدمه: Trachyspermum ammi در طب سنتی اثرات درمانی فراوانی از قبیل بهبود بیماری‌های معدی، سوء هاضمه، اسهال، هموروئید، سنگ‌های صفراوی، بیماری‌های تنفسی و غیره دارد.
هدف: امروزه سمیت با گیاهان دارویی یکی از مهم‌ترین دلایل مسمومیت است به همین دلیل بررسی اثرات سمی گیاهان حائز اهمیت می‌باشد. در این مطالعه سمیت اسانس زنیان در حیوانات آزمایشگاهی مورد بررسی قرار ‌گرفت.
روش بررسی: اسانس میوه گیاه به روش تقطیر با آب تهیه و در دوزهای مختلفی به موش‌ها گاواژ شده و سمیت حاد آن بررسی شد. برای بررسی سمیت تحت مزمن، اسانس گیاه زنیان با دوز mg/kg 1000 به مدت 23 و 45 روز به رت‌ها گاواژ شد. فاکتورهای هماتولوژی و بیوشیمی خون رت‌ها مورد مطالعه قرار‌گرفت و همچنین از اورگان‌های طحال، کلیه، کبد و ریه مقداری بافت جهت بررسی هیستوپاتولوژی جدا شد.
نتایج: در بررسی سمیت حاد اسانس زنیان دوز کشنده، 50% (LD50) mg/kg 2294 محاسبه شد. نتایج مطالعات تحت مزمن حاکی از این است که تفاوت آماری معنی‌داری در وزن و آب و غذای موردنیاز در گروه شاهد و گروه دریافت‌کننده اسانس زنیان مشاهده نشد. در بررسی بافت‌شناسی، نتایج وجود آسیب‌های جدی به بافت ارگان‌های مورد مطالعه را نشان نداد.
نتیجه‌گیری: درنهایت با توجه به نتایج حاصل از مطالعه هیچ‌کدام از پارامتر‌های شیمیایی خون و نیز خصوصیات بافت‌شناسی ارگان‌های مورد مطالعه با مصرف اسانس T. ammi تغییر نکرده‌اند، با‌ این ‌حال اسانس با توجه به LD50 آن می‌تواند به عنوان ترکیب با سمیت متوسط در نظر‌گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: سمیت، زنیان، اسانس، Trachyspermum ammi
متن کامل [PDF 330 kb]   (1187 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1396/6/13 | پذیرش: 1396/11/14 | انتشار: 1397/8/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.