1- گروه بیوتکنولوژی گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
2- گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
3- گروه فارماکولوژی و طب کاربردی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
4- گروه فارماکوگنوزی و داروسازی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی
5- گروه بیوتکنولوژی، دانشکده مهندسی انرژی و فناوریهای نوین، دانشگاه شهید بهشتی ، neda.irvani@gmail.com
چکیده: (19078 مشاهده)
آنغوزه با نام علمی L. foetida - Ferula assa گیاهی دارویی، علفی، منوکارپیک و چند ساله از تیره چتریان که خاستگاه اصلی آن استپهای ایران و مناطقی از افغانستان میباشد. صمغ الئورزینی این گیاه از گذشتههای دور کاربرد غذایی و دارویی فراوانی دارد. در طب سنتی آسیا، صمغ ریشه آنغوزه به عنوان تنظیم سیستم هاضمه، پاککننده و تحریککننده پرزهای رودهای، کرمکش، خلطآور، ضدیبوست، داروی مسکن و اشتهاآور تجویز میشود. با توجه به کاربرد غذایی و دارویی و همچنین خواص فارماکولوژی صمغ ریشه گیاه آنغوزه بررسی اثرات فارماکولوژی آن جهت بهرهبرداری در انجام تحقیقات بالینی احساس میشود. هدف از این مقاله بررسی مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه اثرات فارماکولوژی صمغ ریشه گیاه آنغوزه بود. در این مقاله با استفاده از پایگاه اطلاعات اینترنتی نظیر MEDLINE، مقالاتی که در مورد اثرات فارماکولوژی صمغ ریشه گیاه آنغوزه تا سال 2010 میلادی ارایه شده بود بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که تحقیقات گستردهای در سه دهه اخیر بر روی اثرات فارموکولوژیک صمغ ریشه گیاه آنغوزه انجام شده است. ترکیبات موجود در صمغ ریشه گیاه آنغوزه اثرات فارماکولوژیک متعددی از جمله، مهار تاثیر اثر هیستامین بر مجاری گوارشی، تحریک ترشح موسین در معده، اثر آنتیاکسیدانی، مهار آنزیم مسؤول تهاجم سلولهای سرطانی، تحریک در تولید انسولین و مهار تاثیر استیل کولین روی ماهیچه صاف عروق در تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی گزارش شده است. نتیجهگیری آنکه اثرات فارماکولوژیک مشاهده شده از صمغ ریشه گیاه آنغوزه بیانگر ارتباط نزدیک این اثرات با بیماریهای مانند اختلالات گوارشی، سرطان، دیابت و فشارخون بالا است. با توجه به آنکه صمغ ریشه گیاه آنغوزه در طب سنتی در بیماریهای متعدد تجویز میشود به نظر میرسد که انجام تحقیقات بالینی روی این ماده در درمان بیماریهای ذکرشده لازم است.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
فارماكولوژی و سم شناسی دریافت: 1389/4/20 | پذیرش: 1389/11/11 | انتشار: 1390/11/1