مقدمه: گیاهان دارویی یکی از مهمترین منابع مورد استفاده بشر در درمان بیماری‌های مختلف بوده‌اند. گیاه دارویی پیر بهار تلخ (Erigeron acer L.) به طور سنتی در درمان دندان درد و آرتریت استفاده می‌شود.

هدف: هدف این مطالعه تجربی، بررسی اثر ضد‌دردی عصاره هیدروالکی گیاه پیر بهار تلخ در موش صحرایی نر بالغ بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 36 سر موش صحرایی نر بالغ در 6 گروه شامل؛ کنترل، گروه‌های تیمار شده با عصاره (mg/kg, I.P. 300 ،100 و 80)، مرفین (mg/kg 1) و نالوکسان (mg/kg 1) به همراه غلظت (دوز) 300 عصاره استفاده شد.
به منظور ارزیابی اثرات ضد‌دردی عصاره از آزمون‌های ریتینگ، تیل فلیک و فرمالین استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی سمیت حاد عصاره از روش لورک استفاده شد.

نتایج: عصاره هیدروالکلی برگ پیر بهار تلخ با دوز mg/kg 300 به طور آشکاری اثر ضد دردی را در آزمون‌های رایتینگ و تیل فلیک با 01/0 P< و فاز مزمن آزمون فرمالین با 001/0 P< نشان داد. نتایج نشان داد که بین گروه مورفین و گروه دریافت‌کننده دوز mg/kg 300 عصاره در فاز مزمن فرمالین تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. استفاده از نالوکسان + دوز mg/kg 300 در هر سه آزمون ارزیابی کننده درد، سبب معکوس کردن اثرات ضد‌دردی شد. تزریق دوزهای مختلف عصاره تا mg/kg 5000 هیچ سمیت حادی را نشان نداد.

نتیجه‌گیری: گیاه پیر بهار تلخ دارای اثرات ضد دردی مرکزی و محیطی است. این اثرات ضد دردی احتمالاً می‌تواند از طریق مکانیسم‌های اوپیوئیدی اعمال شده باشد.