سال 18، شماره 69 - ( 12-1397 )                   سال 18 شماره 69 صفحات 124-105 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار، گروه گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک، اراک،‌ ایران ، m_ghorbanpour@yahoo.com
2- استادیار، گروه گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک، اراک،‌ ایران
3- مربی، گروه گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک، اراک،‌ ایران
چکیده:   (1630 مشاهده)
مقدمه: گیاه بذرالبنج با نام علمی Hyoscyamus niger با انتشار جغرافیایی نسبتاً وسیعی که دارد یکی از مهم‌ترین گونه‌های حاوی آلکالوئیدهای تروپانی به شمار می‌رود.
هدف: در تحقیق حاضر تنوع مورفولوژیکی و آلکالوئیدهای تروپانی در برخی جمعیتهای بذرالبنج در رویشگاههای طبیعی کشور مورد بررسی قرار گرفتند.
روش بررسی: در کل 56 نمونه از 7 جمعیت واقع در 7 استان مختلف جمع‌آوری و بررسی‌های مورد نظر انجام گرفت. استخراج آلکالوئیدها به روش اختصاصی و بوسیله حلال‌های مختلفی انجام شد. آلکالوئیدهای اسخراج شده پس از آماده‌سازی، به دستگاه کروماتوگرافی گازی تزریق شد و نوع آلکالوئیدهای تشکیل‌دهنده آنها مشخص شد.
نتایج: نتایج نشان داد که جمعیتهای مورد مطالعه از نظر تمامی شاخصهای اندازهگیری شده، تفاوت معنیداری داشتند. بیشترین مقدار وزن خشک برگ، ساقه، شاخساره، کل گیاه و تعداد برگ در گیاه مربوط به جمعیت گیلان بود. در حالی که بیشترین (29/61 سانتی‌متر) و کمترین (96/16 سانتی‌متر) ارتفاع گیاه و نیز حداکثر (13/16) و حداقل (75/5) تعداد شاخههای جانبی به ترتیب در جمعیتهای زنجان و قم مشاهده شد. محتوی هیوسیامین از 188/0 گرم در گیاه (در جمعیت زنجان) تا 916/0 گرم در گیاه (در جمعیت قم) و متوسط میزان 5/0 گرم در گیاه تغییر داشت. نسبت اسکوپولامین به هیوسیامین در جمعیت زنجان از بیشترین (80/1) و جمعیت قم از کمترین (049/0) مقدار برخوردار بودند. همچنین، بین محتوی هیوسیامین و ارتفاع گیاه همبستگی منفی و معنی‌دار (**50/0-) وجود داشت. 
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، نتایج تجزیه کلاستر و بای پلات وجود تنوع مورفولوژیکی و متابولیتی داخل و بین جمعیتهای جمع‌آوری شده بذرالبنج را تأیید نمود.
متن کامل [PDF 1366 kb]   (1164 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: كشاورزی و اتنوبوتانی
دریافت: 1396/9/12 | پذیرش: 1396/12/6 | انتشار: 1397/8/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.