مقدمه: کمک به بازگشت افرادی که دارای ناهنجاری‌های اجتماعی از جمله مصرف اتانول هستند، از موضوعات مهم پژوهشی در حوزه علوم زیستی بوده و ابهامات متعددی در این حیطه درخصوص کارآمدی مداخلات دارویی و فعالیت بدنی وجود دارد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر دو هفته تمرین شنا یا مصرف مکمل کورکومین بر بهبود حافظه فضایی پس از تخریب ناشی از مصرف افراطی اتانول در موش‌های بزرگ آزمایشگاهی نر بود.

روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی، 24 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) انتخاب و به مدت 4 روز و هر هشت ساعت یک بار اتانول دریافت کردند. پس از شش روز پرهیز از مصرف، به مدت دو هفته تحت مداخله تمرین شنا یا مکمل کورکومین قرار گرفتند. موش‌های بزرگ آزمایشگاهی به صورت تصادفی به سه گروه: 1) کنترل؛ 2) تمرین شنا؛ و 3) کورکومین تقسیم شدند. پس از 2 هفته با استفاده از ماز آبی موریس میزان یادگیری و حافظه فضایی مورد سنجش قرار گرفت.

نتایج: پس از 2 هفته تمرین شنا و مصرف مکمل کورکومین، زمان و مسافت شناکردن تا رسیدن به سکو در تلاش‌های بیشتر کاهش معنی‌دار یافت، که نشانه یادگیری بود (05/0 > P). میزان این کاهش در گروه کورکومین از سایرگروه‌ها بزرگتر بود. تفاوت معنی‌داری بین اثر مداخلات در حافظه فضایی آزمودنی‌ها مشاهده نشد (05/0 > P).

نتیجه‌گیری: با وجود بهبود جزئی در گروه‌های کورکومین و تمرین نسبت به گروه کنترل، 2 هفته تمرین شنا یا کورکومین نمی‌تواند حافظه را پس از مصرف افراطی اتانول بهبود بخشد. بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه نتیجه‌گیری می‌شود عملکرد یادگیری در دوره بازیافت پس از مصرف اتانول تحت تأثیر دو هفته تمرین هوازی و مکمل کورکومین قرار گرفته ولی حافظه فضایی از این دو مداخله تأثیر نمی‌پذیرد.