سال 16، شماره 64 - ( 8-1396 )
سال 16 شماره 64 صفحات 92-83 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم شمشیری1 
، علی حسینی* 2
، علی حسینی* 2
1- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
2- استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران ،alihoseini_57@yahoo.com
2- استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران ،
چکیده: (1173 مشاهده)
مقدمه: فعالیت‌های ورزشی و تغذیه از ارکان اساسی مراقبت و مدیریت دیابت می‌باشند.
هدف: هدف تحقیق حاضر برسی اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک شنا و آلوئه‌ورا در موش‌های دیابتی بود.
روش بررسی: 72 سر موش دیابتی انتخاب و در 9 گروه (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته چهارم، (3) کنترل هفته ششم، (4) چهار هفته آلوئه‌ورا، (5) شش هفته آلوئه‌ورا، (6) چهار هفته شنا، (7) شش هفته شنا، (8) چهار هفته شنا و آلوئه‌ورا و (9) شش هفته شنا و آلوئه‌ورا تقسیم شدند. جهت بررسی اثر القاء دیابت 24 سر موش سالم انتخاب و در 3 گروه (10) کنترل هفته اول، (11) کنترل هفته چهارم و (12) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه‌های 6 و 8 چهار هفته و گروه‌های 7 و 9 شش هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه شنا کردند. همچنین گروه‌های 4، 5، 8 و 9 روزانه mg/kg 100 آلوئه‌ورا دریافت کردند. یافته‌ها با آزمون‌های آنالیز واریانس دو طرفه، آنالیز واریانس دو طرفه و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند (0/05 ≥P).
نتایج: القای دیابت اثر معنی‌داری بر افزایش گلوکز و مقاومت به انسولین و کاهش انسولین دارد (0/05 >P)، تمرین شنا، مصرف آلوئه‌ورا و ترکیب تمرین شنا و آلوئه‌ورا اثر معنی‌داری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (0/05 >P) همچنین 6 هفته شنا نسبت به 4 هفته شنا و 6 هفته مصرف آلوئه‌ورا نسبت به 4 هفته اثر بیشتری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (0/05>P).
نتیجه‌گیری: چهار و شش هفته شنا و آلوئه‌ورا دارای اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک در موش‌های دیابتی هستند.
هدف: هدف تحقیق حاضر برسی اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک شنا و آلوئه‌ورا در موش‌های دیابتی بود.
روش بررسی: 72 سر موش دیابتی انتخاب و در 9 گروه (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته چهارم، (3) کنترل هفته ششم، (4) چهار هفته آلوئه‌ورا، (5) شش هفته آلوئه‌ورا، (6) چهار هفته شنا، (7) شش هفته شنا، (8) چهار هفته شنا و آلوئه‌ورا و (9) شش هفته شنا و آلوئه‌ورا تقسیم شدند. جهت بررسی اثر القاء دیابت 24 سر موش سالم انتخاب و در 3 گروه (10) کنترل هفته اول، (11) کنترل هفته چهارم و (12) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه‌های 6 و 8 چهار هفته و گروه‌های 7 و 9 شش هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه شنا کردند. همچنین گروه‌های 4، 5، 8 و 9 روزانه mg/kg 100 آلوئه‌ورا دریافت کردند. یافته‌ها با آزمون‌های آنالیز واریانس دو طرفه، آنالیز واریانس دو طرفه و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند (0/05 ≥P).
نتایج: القای دیابت اثر معنی‌داری بر افزایش گلوکز و مقاومت به انسولین و کاهش انسولین دارد (0/05 >P)، تمرین شنا، مصرف آلوئه‌ورا و ترکیب تمرین شنا و آلوئه‌ورا اثر معنی‌داری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (0/05 >P) همچنین 6 هفته شنا نسبت به 4 هفته شنا و 6 هفته مصرف آلوئه‌ورا نسبت به 4 هفته اثر بیشتری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (0/05>P).
نتیجه‌گیری: چهار و شش هفته شنا و آلوئه‌ورا دارای اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک در موش‌های دیابتی هستند.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فارماكولوژی و سم شناسی
دریافت: 1395/9/14 | پذیرش: 1395/11/17 | انتشار: 1396/8/15
دریافت: 1395/9/14 | پذیرش: 1395/11/17 | انتشار: 1396/8/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |