سال 15، شماره 58 - ( 2-1395 )
سال 15 شماره 58 صفحات 188-182 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حامد نورمحمدی1 
، یحیی معروفی* 2، منصور دبیرزاده3 ، عبدالحسین میری4 ، علی گریلی1
، یحیی معروفی* 2، منصور دبیرزاده3 ، عبدالحسین میری4 ، علی گریلی1
1- دانشجوی کارشناسی ارشد انگل‌شناسی پزشکی، گروه انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
2- استادیار، گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، maroofi.y@gmail.com
3- استادیار، گروه انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
4- استادیار، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
2- استادیار، گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، maroofi.y@gmail.com
3- استادیار، گروه انگل‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
4- استادیار، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
چکیده: (6566 مشاهده)
مقدمه: لیشمانیوز جلدی یکی از مشکلات عمده سلامت در بسیاری از کشورها می‌باشد. استفاده از ترکیبات آنتی‌موان پنج ظرفیتی به عنوان داروهای خط اول درمان لیشمانیوز جلدی، همراه با محدودیت‌ها و عوارض جانبی متعددی می‌باشد.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر کشندگی عصاره متانولی میوه هلیله زرد بر لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بود.
روش بررسی: عصاره میوه هلیله زرد با غلظت‌های µg/ml 500 و 250، 125، 80 به همراه پروماستیگوت‌های لیشمانیا واقع در فاز لگاریتمی در پلیت کشت 96 خانه‌ایی به صورت 4 بار تکرار افزوده شده و در دمای 21 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. بعد از گذشت زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت، درصد بقاء پروماستیگوت‌ها تعیین شد. هلیله زرد با غلظت μg/ml 80 و 250 به ماکروفاژهای آلوده به انگل افزوده شد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ در زمان‌های 24 و 48 ساعت پس از افزودن عصاره گیاه محاسبه شد. آنالیز آماری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS و آزمون‌هایANOVA یکطرفه انجام شد.
نتایج: میزان بقاء پروماستیگوت‌ها پس از گذشت 24 ساعت در مواجه با بیشترین و کمترین غلظت هلیله زرد (μg/ml 500 و 80) به ترتیب 01/19 و 65/98 درصد بود، میزان بقاء در این دو گروه پس از 48 ساعت به ترتیب، 81/7 و 26/97 درصد و پس از 72 ساعت به ترتیب، 61/31 و 26/97 درصد بود. میزان IC50 پس از 24 ساعت µg/ml10/114به دست آمد. میزان کشندگی عصاره گیاه در آماستیگوت‌ها در زمان 24 ساعت برای دو غلظت μg/ml 80 و 250 به ترتیب 35/40 و 99/29 درصد و در زمان 48 ساعت به ترتیب 21/45 و 11/41 درصد به دست آمد.
نتیجه‌گیری: عصاره میوه هلیله زرد دارای اثر کشندگی بر پروماستیگوت و آماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور در شرایط برون‌تنی است.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر کشندگی عصاره متانولی میوه هلیله زرد بر لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بود.
روش بررسی: عصاره میوه هلیله زرد با غلظت‌های µg/ml 500 و 250، 125، 80 به همراه پروماستیگوت‌های لیشمانیا واقع در فاز لگاریتمی در پلیت کشت 96 خانه‌ایی به صورت 4 بار تکرار افزوده شده و در دمای 21 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. بعد از گذشت زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت، درصد بقاء پروماستیگوت‌ها تعیین شد. هلیله زرد با غلظت μg/ml 80 و 250 به ماکروفاژهای آلوده به انگل افزوده شد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ در زمان‌های 24 و 48 ساعت پس از افزودن عصاره گیاه محاسبه شد. آنالیز آماری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS و آزمون‌هایANOVA یکطرفه انجام شد.
نتایج: میزان بقاء پروماستیگوت‌ها پس از گذشت 24 ساعت در مواجه با بیشترین و کمترین غلظت هلیله زرد (μg/ml 500 و 80) به ترتیب 01/19 و 65/98 درصد بود، میزان بقاء در این دو گروه پس از 48 ساعت به ترتیب، 81/7 و 26/97 درصد و پس از 72 ساعت به ترتیب، 61/31 و 26/97 درصد بود. میزان IC50 پس از 24 ساعت µg/ml10/114به دست آمد. میزان کشندگی عصاره گیاه در آماستیگوت‌ها در زمان 24 ساعت برای دو غلظت μg/ml 80 و 250 به ترتیب 35/40 و 99/29 درصد و در زمان 48 ساعت به ترتیب 21/45 و 11/41 درصد به دست آمد.
نتیجه‌گیری: عصاره میوه هلیله زرد دارای اثر کشندگی بر پروماستیگوت و آماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور در شرایط برون‌تنی است.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فارماكوگنوزی و فارماسيوتيكس
دریافت: 1394/6/8 | پذیرش: 1394/8/20 | انتشار: 1395/2/20
دریافت: 1394/6/8 | پذیرش: 1394/8/20 | انتشار: 1395/2/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |