1- دانشآموخته دکتری تخصصی، گروه اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران، کرج، ایران
2- استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران، کرج، ایران ، momidi@ut.ac.ir
3- دانشیار گروه اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران، کرج، ایران
4- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان داویی جهاد دانشگاهی، کرج، ایران
5- استاد گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران، کرج، ایران
چکیده: (7436 مشاهده)
مقدمه: گیاه پاپاور یکی از منابع مهم تولید متابولیت ضدمیکروبی و ضدسرطانی سنگوئینارین، در صنعت داروسازی میباشد. هدف: این پژوهش، با هدف افزایش بیان ژنهای دخیل در مسیر سنتز این متابولیت ارزشمند توسط نانوالیسیتورها در سوسپانسیون سلولی گیاه پاپاور انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه اثر دو نانوالیسیتور (نانونقره و نانودیاکسیدتیتانیوم)، بر تغییر بیان ژنهای دخیل در مسیر بیوسنتزی متابولیت سنگوئینارین (tydc7، bbe1، DIOX2 و DBOX) در محیط کشت سوسپانسیون سلولی دو ریزنمونه حاصل از مریستم ساقه و ریشه، در پنج بازه زمانی (6، 24، 48، 72 و 168 ساعت) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: تمام ژنهای مورد مطالعه بیشترین تغییرات بیانی را در ساعتهای اولیه پس از تیمار با نانوالیسیتورها در هر دو ریزنمونه نشان دادند که پس از گذشت زمان، بیان آنها به طور معنیداری کاهش یافت. نتیجهگیری: به نظر میرسد کوچک بودن این ذرات، نفوذ آنها را به درون سلول تسریع کرده تا در کوتاهترین زمان (6 تا 24 ساعت) بیشترین تأثیر را بر بیان ژنهای بیوسنتزی سنگوئینارین داشته باشند؛ در سایر پژوهشها این افزایش پس از گذشت 48 ساعت از زمان تیمار قابل مشاهده بود. این بررسی در دو بافت نامتمایز کالوس حاصل از مریستم و ریشه انجام شد اما نکته قابل توجه تفاوت بیان ژنها در هر دو ریزنمونه با یکدیگر بود؛ به عبارتی تفاوت بیان در کالوسهای حاصل از ریشه و مریستم، اثری از حافظه سلولی را، با توجه به پروفایل بیان ژن در گیاه (خواستگاه ریزنمونه) به همراه داشت.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بيوتكنولوژی دریافت: 1392/12/8 | پذیرش: 1394/3/6 | انتشار: 1394/4/13