مقدمه: فعالیت‌های بدنی شدید سبب تولید استرس اکسیداتیو می‌شود که می‌تواند سلامت ورزشکاران را به مخاطره بیندازد همچنین کوئرستین یک فلاونوئید با خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد‌التهابی است.

هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثر کوئرستین بر زمان رسیدن به واماندگی و فشار اکسایشی در مردان فوتبالیست بود.

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دو سو کور کنترل شده با دارونما در 22 بازیکنان فوتبال به مدت شش هفته انجام شد. افراد به صورت تصادفی در یکی از دو گروه کوئرستین (1000 میلی‌گرم) و دارونما (1000 میلی‌گرم دکستروز) قرار گرفتند. اندازه‌گیری‌های پیکرسنجی، زمان رسیدن به واماندگی و آزمایش‌های بیوشیمیایی خون (فراسنج‌های سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید) در ابتدا و انتهای مطالعه انجام و داده‌ها با استفاده از آزمون t تحلیل شد.

نتایج: در انتهای مطالعه در گروه کوئرستین، زمان رسیدن به واماندگی، فعالیت آنزیم‌های سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز سرم به طور معناداری افزایش و میزان مالون دی آلدئید سرم به طور معناداری کاهش یافت (05/0 P<). میانگین این فراسنج‌ها در انتهای مطالعه بین دو گروه نیز تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند (05/0 P<).

نتیجه‌گیری: در این مطالعه مصرف 1000 میلی‌گرم در روز کوئرستین به مدت 6 هفته باعث افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسیداز دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز و کاهش معنادار مالون دی آلدئید سرم در افراد مورد مطالعه شد.